‘Je mag nooit alleen op het uiterlijk oordelen’, zo heeft mijn moeder me als kind geleerd. Ze heeft gelijk, ook al voelt iedereen ook wel aan dat we allemaal liever iets moois hebben dan iets lelijks. En dit, dames en heren, is toch een van de meest lelijke hoezen die ik de afgelopen jaren heb mogen aanschouwen…

Maar goed, we kijken ook naar de inhoud. De vormgeving in het boekje ziet er al iets beter uit, al heb ik ook bedenkingen bij de groepsfoto bij de cd. Dat de cyberpunk-kostuums niet van veel smaak getuigen is één zaak, wat me intrigeert is de appel die zangeres Cara Cole ter hoogte van haar geslacht vasthoudt. Deze houding komt ook voor in oude christelijke symboliek, en jawel… er is een interpretatie van de zondeval waarbij de appel symbool zou staan voor het geslacht van de vrouw en de zondeval veroorzaakt zou zijn door gemeenschap tussen Adam en Eva.

Ik denk dat we nu al een beetje door het uiterlijke aan het breken zijn en aan het doordringen tot de inhoud… De groep gaat er onder meer prat op kritische teksten te schrijven. Laat ons even checken. ‘Life is a prison of mistakes, time is a tyrant that life takes’ kan inderdaad tellen als openingszin. En ook de slotzin in ‘We Are Here’ is niet mis: ‘We are the human race, praying, waiting, feeling, coming… We are here of flesh and blood’.

Muzikaal stelt de groep zich voor als een ‘modern metal band’ , maar ik moet bij het beluisteren van de cd toch eerder aan de hard rock van destijds denken. Zeg maar dingen als Alice Cooper of The Scorpions, misschien zelfs een tikkeltje Guns N’ Roses. Het zit goed ineen, maar kan me niet bijzonder aanspreken. Een pluim dus voor de inhoud en de teksten, alsook voor de video van 'Breaking Bad' die u hieronder kunt aanschouwen, maar niet helemaal overtuigend.

Elephants in Paradise