Recensie

Dreun: 10111

Genre(s)


Bijna 5 uur muziek op 4 cd’s. Dat is zelfs voor de doorwinterde muziekliefhebber een hele hap, en al zeker voor een muziekrecensent. Bovendien is het een concept-cd rond binaire codes. Bij binaire codes worden slechts twee waarden aanvaard: 0 en 1. Het is een code die vaak gebruikt bij computers omdat hun geheugencellen slechts twee waarden kunnen aannemen. Maar let wel: met binaire codes kun je door opvolging van 0 en 1 waarden - dergelijke reeks wordt dan een bit genoemd - wel alle getallen vormen (zoals bij de titel van deze cd ‘10111’, die staat voor het getal 23) of het gehele alfabet overlopen (01000001 staat bijvoorbeeld voor de letter ‘A’).

Joost Carpentier is de man achter Dreun. Hij is ook actief onder de naam Jovica Storer (dat meer psychedelische ambient maakt), Sjoko (de dancevariant), Cycles of Moebius (een samenwerking tussen Jovica Storer en Lounasan dat ook net een 4-cd-box heeft uitgebracht) en Critical Fluids (een samenwerking uit de jaren 90 met techno producer Stefano Paganelli). Bovendien werkt hij mee aan Plague Records en heeft zijn eigen label c-o-l-o-u-r-s. De rode draad doorheen zijn activiteiten zijn elektronische muziek en in het bijzonder ambient.

Dreun is de naam van dit project, en die naam zegt wel iets over de muziek die Dreun brengt, met name drone en atmosferische ambient. Niet echt gedreun, of toch slechts in de rustige variant, want Dreun is manifest het meest ‘rustige’ project van Carpentier, het ‘stilste’ zou ik zelfs durven zeggen, voor zover dat zin heeft in muziek. Om de stilte te compenseren raadt Carpentier aan om zijn muziek op maximum volume te beluisteren. Dreun heeft eerder al twee cd’s uitgebracht: ‘Slaap’, een drone van drie uur, en ‘Waarom?’, dat een aantal vroege composities van Carpentier herwerkte.

‘10111’ is de nieuwste uitgave van Dreun. Het is het zevende hoofdstuk dat uitkomt op Belgian Neu Musik, een onderdeel van Wool-E Discs dat zich specialiseert in Belgische experimentele ambientartiesten. ‘10111’ staat zoals gezegd voor het getal 23, en het zal u misschien niet helemaal verwonderen dat er 23 nummers op deze vier cd’s staan. Elk nummer kreeg ook een binair cijfer van 0 tot 22. Ik vermoed dat de nummers een cijfer kregen naarmate ze gecomponeerd werden, maar dat ze niet chronologisch opgenomen zijn op de cd, waardoor je plots kunt overgaan van ‘00100’ (4) naar ‘01110’ (14), of van ‘10001’ (17) naar ‘00101’ (5).

In het boekje van de cd vernemen we dat ‘10111’ spanning uitdrukt door middel van repetitieve luchtverplaatsingen. We weten dat Dreun gedeeltelijk stoelt op veldopnames, en ik vraag me af of Carpentier effectief de wind is gaan opnemen en vervormen om deze cd te maken. Elektronische wind, zeg maar. Het boekje bevat korte filosofische reflecties bij elk nummer, over het onderscheid tussen iets en niets, over turbulenties en rustpunten, over geluid en stilte...

Wie weigert om mee te gaan op de rustige geluidsgolven die dit werk biedt, zal niet ver komen en raden we aan om elders zijn muziek te halen. Wie wel de moeite neemt om alles uit te luisteren, moet tegen het einde van de laatste cd volledig ontspannen zijn, in een toestand van zen dat dicht bij het nirvana ligt. Of zoals de cd zelf vermeldt bij het laatste nummer: ‘Op het einde van de reis gaat het niet langer meer om waar of wanneer. Alles is hier en nu.’

Beluister de hele cd hier op bandcamp

Delen op

Tags

Over Xavier Kruth

Xavier Kruth bekeerde zich al op jonge leeftijd tot het gothicdom. Toen hij begon te puberen, moest hij lang zagen om een zwarte broek te mogen hebben. Toen hij tegenover zijn moeder argumenteerde dat hij gewoon om een zwarte broek vroeg, niet om zijn haar omhoog te doen in alle richtingen, repliceerde ze dat als hij nu een zwarte broek zou krijgen, hij daarna toch zijn haar torenhoog omhoog zou doen. Xavier was versteld over de telepathische vermogens van zijn moeder. Hij leerde destijds ook gitaar spelen, en sinds 2006 speelt hij in donkere kroegen met zijn melancholische kleinkunstliedjes in verschillende talen. In 2011 vervoegde Xavier het team van Dark Entries. In Dark Entries las hij ook dat The Marchesa Casati (gothic rock) een gitarist zocht, en zo kon hij een paar keer met de groep optreden. Later speelde hij bij Kinderen van Moeder Aarde (sjamanische folk) en werkte samen met Gert (kleinpunk). En het belangrijkste van al: in 2020 bracht hij samen met Dark Entries-collega Gerry Croon de plaat ‘Puin van dromen’ uit onder de naam Winterstille.

Wil je Dark Entries steunen? Doe een gift op BE49 0017 6243 8971

© Dark Entries. Alle rechten voorbehouden. Ontwerp door We Cre8 It.