Garagerock gespeeld met de energie van punk, massa’s fuzz en distortion op de gitaren en massaal veel effecten op de zangstem. Het resulteert in een sound vergelijkbaar met neogarage (punk) bands à la The Lords Of Altamont. Alleen krijgen we er nog een pak alle kanten uitstuiterende psychedelische synthesizerklanken bovenop, vaak aardig spacey met gierende theremin-achtige klanken.

“Perseus War” is het derde album van de uit Australië afkomstige, heden in de UK verblijvende artiest Dez Dare (echte naam Darren Smallman). Eigenlijk is dit met zijn 36 minuten speelduur en 10 songs meer een mini-album, bedoeld om het eigenlijk nog maar pas verschenen vorige album “Ulysses Trash” (dat we zopas bespraken) te vergezellen. Blijkbaar waren er nog songs en/of inspiratie over. En dit zijn zeker geen overschotjes of afdankertjes want eigenlijk vind ik “Perseus War” nog een stuk straffer dan ‘companion album’ “Ulysses Trash” en dit werd me al duidelijk bij de eerste noten van de waanzinnige, stomende opener “Bozo”.

“Perseus War” bevat 10 songs vol dystopische onverschilligheid die eind 2022 gedurende 4 weken in de studio zijn vastgelegd. “Ulysses Trash” was verschenen in augustus van dat jaar.

Het zijn overwegend korte songs die de 3-minutengrens niet halen (of net wel). Slotsong “Stop. Stop. Stop. Talking.” is een langere song van 8 minuten met een overmaat aan springerige synthesizers naast de gitaren. ‘I looked into the void to find solace (freedom to fight, freedom of mind)’, zingt Dez Dare in de openingszin. Het gaat over vrijheid maar deze blijkt zeer relatief: ‘Little choices, big dreams, quiet’ en hij stelt de prangende vraag ‘Do we really have control’? Het is inhoudelijk de meest zinnige song want “Perseus War” werd een mini-album met vooral veel weirde, grappige, absurde en nonsensikale lyrics of kan u zich iets voorstellen bij ‘The bitter screams of complacent molluscs’ in de openingssong “Bozo”?

Ook het nonsensikale “A Chimp, A Tricycle, New World Order” is een iets langere song (5 minuten). Daar gaan de lyrics als volgt:  ‘A goat is smiling at me / I guess it might be time / The bats are beating in my heart / Louder, louder, daylight ends / A chimp, a tricycle, new world order’. Aan welke psychedelische drugs onze Dez Dare zit, ik zou het niet weten of is hij gewoon prettig gestoord?

Het grappigste vind ik wel de song “Beach”. De uitstap naar het strand viel dik tegen voor onze artiest en hij vergat zich blijkbaar ook in te smeren. Het gaat hier denkelijk wel over een strand in thuisland Australië en niet over een Brits strand: ‘Heat beating down, burnt feet, pebbles on fire / Coconut wafting through the faint smell of beer + arse / Thousands upon thousands, descend, devolve / The solution is finite, my mind is definite / Beach!! Why!? / Blistered, red, blessed dred / Slippery dissolve of a day into red / Baking, bleeding, like a god, they praise be / I’d rather just go to the pub’. Hilarisch! Van de kortere songs is het fuzzmonster "Bloodbath-on-HI" ook nog een van de betere en een van de drie video's die je hieronder kan bewonderen.

“Perseus War” van Dez Dare werd een ferme aanrader voor de liefhebber van spacey psychedelische garagepunk.

https://www.dezdare.com

https://dezdare.bandcamp.com/album/perseus-war