Feiten. En er flink mee met de neus op gedrukt worden. Feiten. Als ’s werelds onheil. Het nachtorkest ‘De Delvers’ brengen het met maneschijn. Maar zonder rozegeur. Tekstueel als ware het poëzie maar met zwarte inkt genoteerd. Als een aorta in fosfor. ‘Hart In Neonlicht’ als album laat geen spaander heel van de kwellingen der mensdom. Mag het wel een toeval heten dat er uitgerekend 13 songs op dat album staan?
Het zijn die songs die de vaak verborgen tegenspoed naar boven brengt. Wat zich ondergronds afspeelt wordt opgedolven zonder daarbij beschouwd te worden als ridders der moraal. De thematiek waar velen zich in herkennen maar het vaak niet durven toe te geven. In huidige tijden leven we allemaal in armoede, we werken zonder te kunnen eten. We moeten mee met wat de sociale media ons oplegt maar verdrinken in eigen verbanning. Consuminderen is er niet meer en heeft niet eens echt een recht tot bestaan gekend. De geest wil niet mee, laat staan het lichaam. Opgebrand en gekraakt door de opdringerigheid van de meerdere. Het zijn de feiten van het dagelijks bestaan. Nimmer te vergaan.
Waar hun titelloze debuut uit 2018 al wist te bekoren met songs die nauwelijks de 2 minuten haalden, doen ze het op Hart In Neonlicht meer volgens de ongeschreven regels van componeren. En net dat laat blijken dat De Delvers meer dan ooit weten hoe een straffe song in elkaar te steken. Waar zelfs de samenzang bij mekaar past, waar het instrumentarium mekaar nergens in de weg loopt. Met samenwerkingen die op grandioze wijze deelgenoot mogen zijn van het geheel. Rene Hulsbosch van Struggler bijvoorbeeld doet zijn ding op ‘Onder De Vloer’, Floris De Smet voegt op geheel natuurlijke manier de saxofoon toe aan ‘Nieuwe Planeten’.
Mochten de songs op Hart In Neonlicht 40 jaren eerder zijn uitgeschreven, zouden ze zonder twijfel worden toegevoegd aan de zogeheten Belpop-reeks om zo mee op de koffie te mogen komen bij Gust. Het is echter de 21ste eeuw en dat beseffen De Delvers maar al te goed. Er schuilt wat van de new wave tijden van weleer in hun geluid, maar dan toegedicht in de eeuw waarin we nu eenmaal moeten leven. De donkere tijden zijn er nog en zullen niet vlug verdwijnen. Gelukkig zijn er nog Noevelse delvers die de donkere kamers niet willen voorzien van enige lichtheid. Waarheidsgetrouw aan de tijdsgeest, zowel wat de inhoud betreft als de muzikale vormgeving.
‘Hart In Neonlicht’ legt waarheden bloot en doen dat muzikaal eens te meer op voortreffelijke wijze. En dat is een feit.
Andere recensies
