Het werd reeds aangekondigd op Dark Entries, het Antwerpse Darkvolt heeft zijn eerste album klaar en dat debuut luistert naar de naam “The Time Device”. Een album dat meteen ook beschikbaar komt op cd en dus niet alleen digitaal. Een evolutie die we bij Dark Entries toejuichen want muziek is voor ons geen vluchtig (wegwerp) product.  Electro, daar staat Darkvolt voor, electro  die schraapt en kraakt, een eigen weg zoekt en zich als een uitstervende fabrieksarbeider vermaakt tussen de pompende machinerie.  

Ik heb het gevoel dat er een flink stuk Canadese school van de jaren 90 in de genen van bezieler Frederik Strobbe rondwaart, maar dat ook een Europese, zeg maar Belgische band als The Klinik een inspiratie is, bewijst de nog recent verschenen cover van The Klinik klassieker “Black Laether”. Met een aantal nummers uit dit debuutalbum kon u hier reeds kennismaken bij Dark Entries. Ik heb het dan vooral over “Tools Of Destruction”, dat zich als een apocalyptische darkelectro sleper laat beluisteren en “Precious Dangerous” dat de liefde bezingt tegen een achtergrond van industrieel verval.

Ook het allereerste nummer “Electric Angel” dat eind vorig jaar verscheen tekent present, hier weliswaar in een speciale albumversie. Maar daarnaast is er dus heel wat nieuw materiaal en die nieuwe songs passen perfect binnen het muzikale kleurenpalet van Darkvolt.  Electro industrial met een fijne snaar, waaroverheen meneer Strobbe zijn eerder trage en slepende  vocalen uitstrooit, alsof het een lament en soms een torment betreft.

“Voltage Control” is een vrije vertaling van jaren 80 electro met een verre The Prodigy echo die lonkt naar de dansvloer. “The Magic Is Gone” is dan weer een NIN knipoog vanuit het Darkvolt universum. Er is dan ook nog zoiets als de stilte voor de storm in “Storm” waar een ondefinieerbare dreiging vanuit gaat. Deze “The Time Device” bewijst dat het nog jonge Darkvolt een eigen deviante electrotaal heeft gevonden en daarmee de Belgische traditie die zijn oorsprong in de jaren 80 vindt verderzet, zonder evenwel oog - of beter oorkleppen op te zetten.

“Interlude” is een instrumentale bezinning in een donker industrieel landschap. In “For Better Or For Worse” lijkt Frederik Strobbe in een desolaat ghetto een rap uit zijn keel te schrapen, terwijl “Killswitch” premature techno met ebm laat duelleren in een soort endzeit discotheek waar Art the clown (kent u de Terrifier films?) zich uit de kleren danst. “The Device” laat zelfs een dwepend ambient sfeertje toe en een beetje mysterie. Schijnbare rust, niets is wat het lijkt. Electro industrial uit het klooster als het ware. Met het instrumentale “The Time” doet dit gevarieerde en toch ook weer coherente debuut de deur toe. De tijd heeft de toekomst want met een beetje fantasie past dit perfect bij een (retro) sci-fi serie, alsof Frederik - Buck Rogers - Strobbe, door een sexy vrouwelijke android een ander tijdsportaal wordt ingedragen. Waar alles gewoon opnieuw begint met de opener “Forever”. De cirkel is rond.

Darkvolt