Uit de asse van Dance Or Die (in de scene onsterfelijk door de gelijknamige club hit) ontstond omstreeks 2017 het nieuwe project Darkness On Demand dat via Repo Records in 2018 het debuut “Post Stone Age Technology” de wereld in wierp. Tegenwoordig is de groep onder dak bij het Belgische Alfa Matrix en de spil wordt nog altijd gevorm door het duo Wagner en Falgalas die al meegaan sedert Dance Or Die. Eigenlijk zou je ook kunnen stellen dat Dance Or Die een stille dood stierf en een metamorfose onderging in deze Darkness On Demand.

Recent verscheen een vierde studioalbum, het album “Panic In Reverse” dat een soortement darkwave perfect combineert met electronika en een mutant oor voor pop melodie. Luister maar eens keer naar “Neon Beat” (een opgepoetste versie van een oude The Human League?) dat zo uit een uitgeleefde sci-fi pub lijkt te komen waar restanten van ‘de mens’ elkaar ontmoeten voor een nachtje vertier vooraleer de alien invasie de quasi uitgestorven aarde bereikt. De sfeer is donker, maar in zekere zin ook 'uitputtend als de woestijn', gebroken maar ook helend en schetst, niet ontdaan van de nodige maatschappijkritiek, een donker, dystopisch toekomstbeeld waarbij de enige hope en dope voor de bijna uitgestorven mensensoort buitenaardse hulp is.

Zo snoert “Lobotomie” ons de keel dicht op een hypnotiserende ‘dance beat’ die al onze  zuurstof uit onze porieën schudt. Terwijl we op de hit in spe (?) “Dull Day” hopelijk op zoek blijven gaan naar ietwat vertier, als het niet anders kan dan maar met een androïd diens artificiële intelligentie ons saaie leven al lang aan zijn/haar wil ondergeschikt maakte. Over dansen gesproken, ook de opener “Opression” maakt meteen zijn punt, voor de dansvoeten maar ook met een scherpzinnige tekst, ‘a business situation that is manipulation, there is no crime just a change of time’.  Je zou het allemaal ietwat zwartgallig kunnen noemen maar Darkenss On Demand brengt het, niet voor het eerst, op zo’n manier dat het er in gaat als zoete broodjes, al dan niet van gemanipuleerde granenteelt.

Het titelnummer spreekt in dit geval boekdelen, “Panic in Reserve”, veel beloven en weinig geven doet de zotten in vreugde leven. Een ebm ritmiek en de dansvloer op. Een andere oorworm voor de dansvloer is ongetwijfeld “Barbielon” (of niks is wat het lijkt en seks is nog altijd beter dan liefde?), dystopisch, springerige dark electro in die typerende Darkness On Demand stijl. “Dust” is een oproep tot oproer, ’come wipe the dust away when we wake up for a better day’ ...  Maar vergis u niet,  er zijn ook meer ingetogen momenten, die dwingen tot luisteren ook al blijft onderhuids de elektronica borrelen en blijft Darkness On Demand trouw aan hun vrij uniek concept / geluid. Ik mag hier graag nummers als “Silence” en “Out Of The Grey” vermelden.

Eén en ander maakt dat je dit album ook gewoon kunt beluisteren, wegzakkend in de wereld en sfeer van dit album waarbij tekst en muziek één geheel worden. Dit is de (moderne) dark electro waar ik van hou, geniet -  en dansbaar maar niet ongevaarlijk.

Darkness On Demand (facebook)