Een nieuwe act die door het Stanza Fredde uit de Italiaanse ondergrond wordt opgegraven is deze Dada Degrado, waarvan nauwelijks iets is terug te vinden op de anders overbevolkte en niet relevante sociale media. Wat wel terug te vinden is, ik neem aan hun debuut, de ep “Telecomunicazione”, goed voor 5 nummers die staan voor obscure, bizarre en minimalistische Italiaanse minimal wave.
De muziekjes hier zijn klanken, die als bij toeval op een rij worden gezet en gemanipuleerd zonder voorafgaande intentie. En toch. Toch klinkt deze “Telecomunicazione” lekker, zoals premature electro indus aan de vooravond van de jaren 80. Hitsig en dansbaar, bezaaid met weerhaakjes geheel passend in het Stanze Fredde concept. Opener “Affrettati! (Aberrante Manifesto della Modernità” - vrij vertaald als ‘Haast je! (Aberrant Manifest van de Moderniteit)’ zet meteen de stemming. Dit is leuk denk ik meteen.
En wat volgt is in het zelfde bedje ziek. Hoewel je dat ziek zijn dan hier moet vertalen als ‘geestig’ en ‘danskoortsig’. Sterke jaren 80 referenties uiteraard soms zelfs met een subversieve pop 'feel' zoals het deuntje van “Laboratorio Di Modelli” of het meer teruggetrokken experiment van “Obitorio”. “Tecniche D’ Avantguardia” is structuur in de chaos, knip- en plakwerk dat tot een enerverend elektronisch postpunk experiment, zoals dat in de kelders van het jaren 80 cassette circuit gebeurde, voor verwarring maar evenzeer voor een zekere extase zorgt. Kelders zijn heilig. Wars van alle commerciële intenties gewoon doen waar je zin in hebt. Al huppelt “Conscienza Di Morte” weer vrolijk de dansvloer op. Zoals altijd bij Stanze Fredde, sterk gelimiteerd en elke release wordt geheel 'do it yourself' gewijs uniek verpakt.
Van deze Dada Degrado kon ik geen spoor vinden in de virtuele wereld, ze zijn dus 'echt', en alles werd herleid tot het label Stanze Fredde. Steek daar alvast je licht eens op als je hun donkere kelder wenst te betreden!
Kurt Ingels, alias dj Kurt Darkdweller, is geen ééndagsvlieg. Oudstrijder in de scene en bij Dark Entries. Stortte zich, lang geleden, tijdens hogere studies in een lagere, duistere orde. Als new wave tiener opgegroeid maakte hij als twen Gent onveilig en ging er aan de slag met eigen fuiven (Weltschmerz Nacht), startte een dj carrière, schreef op een blauwe maandag het boek ‘de dag dat het zonlicht niet meer scheen, wave in België’, werd eeuwen geleden ingelijfd bij het papieren Dark Entries, zette mee het Belgian Independent Music festival op poten en weigert steevast ouder te worden. Trouwe soldaat, gepassioneerd door muziek en dan vooral die van de donkere soort. Op passie staat geen leeftijd.
Wil je Dark Entries steunen? Doe een gift op BE49 0017 6243 8971