Bij onze noorderburen gebeurt er toch ook wel redelijk wat interessants, gelukkig is er Dark Entries om één en ander op te vissen. Nu hebben we deze Cold Union aan de haak: een duo Nederlanders, Julie en Charles Morose, die hun debuutalbum opnamen in IJsland. Kwestie van voldoende kil en koud te klinken?  “Deep In My Memory” is wat mij betreft in elk geval een geslaagd  darkwave album waarin een hoofdrol is weggelegd voor kille synths en vooral mooie gepassioneerde composities. Dit moet gewoon op vinyl, zoveel is zeker.  

De groep is trouwens nieuw, hun eerste singel “Neverending Grey” (zie clip)  verscheen vorig jaar eind december en tekent hier ook present. Cold Union ademt  de erfenis van de jaren 80, maar is voldoende bij de tijd om perfect aansluiting te vinden bij het weemoedige darkwave geluid van vandaag. In die zin is de singel “Neverending Grey” een schoolvoorbeeld ergens tussen het kille van Lebanon Hanover en  de gitaartjes van het Turkse She Past Away om maar eens twee bekende groepen uit het genre te noemen.

Gitaartjes die passie snijden en baslijntjes die op hartstocht bonken, en dat door een donkere zonnebril. Het is een tijdloos en universeel gegeven. “Deep In My Memory” telt (slechts) 8 nummers, maar (en dat vooral is belangrijk) geen enkel skipmoment. Van de getormenteerde opener “Day Of Your Death” tot het sluitstuk “Claciers Walk” weet dit te boeien al zult u zich wel in het gevoel en de sfeer van de muziek thuis moeten voelen, want Cold Union heeft een stijl en die is te nemen of te laten. Ik  stip nog even “Desolate” aan dat met zijn monotoon schurende gitaar en zijn kabbelende baslijn ons even herinnert aan onze onontkoombare condition humaine.  Ik neem hem in elk geval met beide handen. Onthouden die naam, Cold Union!

Cold Union (instagram)