We hoorden voor het eerst van Charcoalcity toen ze eind 2014 de single ‘Leave’ uitbrachten, een aanklacht tegen terrorisme dat bij ons niet in dovemansoren was gevallen. En niet enkel bij ons. Er was een zeker enthousiasme merkbaar bij heel wat liefhebbers van industrial en metal. Charcoalcity krijgt een publishing-contract bij Cricket Hill en bijna een platencontract bij Mausoleum.
Doch zoals vaak ging niet alles zoals gepland. Mausoleum-opperhoofd Alfie Falkenbach kwam te overleiden, en dat was het einde van het contract. Bovendien had meesterbrein Peter ‘Deezee’ De Zutter midden 2015 een zwaar motorongeluk, waardoor het project maandenlang stilgezeten heeft. Het doorzettingsvermogen van Deezee is evenwel sterker dan deze tegenslagen, en wie weet is de kwaliteit van deze doorleefde cd toegenomen door hetgeen hij heeft moeten verduren doorheen het proces.
Want ‘Greyscale’ is een heel geslaagde plaat geworden. De intro van ‘Darkness Rules’ doet meteen denken aan Gary Numan. De Gary Numan van na 1996, die steengoede industrial maakte in de stijl van Nine Inch Nails (dat bijgevolg ook een goede referentie is voor Charcoalcity). Maar we vinden er ook invloeden van grungegroepen als Pearl Jam en Smashing Pumpkins op terug, en vooral vlijmscherpe gitaarriffs die doen denken aan Metallica, bijvoorbeeld in het instrumentele - nu ja, je hoort er George W. Bush wat nonsens op declameren - titelnummer van de plaat.
En zo komen we tot een ander kenmerk van de cd. Deezee schuwt de maatschappijkritiek niet. Het is niet enkel de single ‘Leave’, ook ‘Killing Is A Virtue’ behandelt het terrorisme van moslimfundamentalisten, terwijl een titel als ‘There Is No God’ niets aan duidelijkheid te wensen overlaat. Ik weet niet of ik het volledig eens met de stelling uit ‘Democracy’ - democratie is een leugen - maar het stelt de pertinente vraag of we ons in onze vrijheid niet helemaal uitverkocht hebben aan de macht van het grote geld.
We hopen dat deze cd de nodige aandacht krijgt - wat niet altijd evident is voor onafhankelijke artiesten die alles zelf doen - want voor ons is Charcoalcity steengoede muziek van eigen bodem.
Xavier Kruth bekeerde zich al op jonge leeftijd tot het gothicdom. Toen hij begon te puberen, moest hij lang zagen om een zwarte broek te mogen hebben. Toen hij tegenover zijn moeder argumenteerde dat hij gewoon om een zwarte broek vroeg, niet om zijn haar omhoog te doen in alle richtingen, repliceerde ze dat als hij nu een zwarte broek zou krijgen, hij daarna toch zijn haar torenhoog omhoog zou doen. Xavier was versteld over de telepathische vermogens van zijn moeder. Hij leerde destijds ook gitaar spelen, en sinds 2006 speelt hij in donkere kroegen met zijn melancholische kleinkunstliedjes in verschillende talen. In 2011 vervoegde Xavier het team van Dark Entries. In Dark Entries las hij ook dat The Marchesa Casati (gothic rock) een gitarist zocht, en zo kon hij een paar keer met de groep optreden. Later speelde hij bij Kinderen van Moeder Aarde (sjamanische folk) en werkte samen met Gert (kleinpunk). En het belangrijkste van al: in 2020 bracht hij samen met Dark Entries-collega Gerry Croon de plaat ‘Puin van dromen’ uit onder de naam Winterstille.
Wil je Dark Entries steunen? Doe een gift op BE49 0017 6243 8971