Genre(s)
Deze band, nu ja eigenlijk het soloproject van de in Engeland geboren Vincenzo Wieczerzynski die ondertussen in Poznan resideert, zag ik voor het eerst live aan het werk op het Waveteef festival van dit jaar en wel op paaszondag (lees hier nogmaals de Dark Entries review van dit festival). De tape van deze “S/T ep” verscheen die dag bij het Belgische en aan Waveteef gelinkte Die Blinden Records en nu is er bij het Italiaanse Stanze Fredde een handgemaakte en strikt gelimiteerde (slechts 50 exemplaren!) cd versie.
Ik denk maar wie het kleine niet eert is het grote niet ‘weerd’ en dus een item op 50 exemplaren draagt ook de belangstelling weg van Dark Entries want vaak vind je daar de originele ‘spirit’ van wat mij decennia terug deed toetreden tot de orde van de 'zwartzakkerij'. Voor insiders, een van de meest jolige en scherpzinnige genootschappen die anno 2024 ook nog azen op uw door commercie en grauwe middelmaat aangetaste communiezieltje.
Chaos International liet zich alvast omringen door bekende onbekenden, zo was William Maybeline (Lebanon Hanover) verantwoordelijk voor het schorpioen logo en het project versierde reeds een plaatsje in het voorprogramma van cult namen als Absolute Body Control en zelfs Clan Of Xymox. De muziek sluit dan ook naadloos aan bij het analoge, meer minimale geluid van de jaren 80 maar wat Chaos International vooral onderscheidt is de poppy 'feel' die van de muziekjes uitgaat.
Tenminste die popmuziek die beginjaren 80 ontstond vanuit een punkerfenis, die pop die nog niet werd gedirigeerd en gecorrumpeerd door de commercie en de wansmaak van de middelmaat. Pop met een eigen smoelwerk dus, denk bijvoorbeeld aan de eerste nummers van The Human League en gooi er voor deze Chaos International een meer actueel synthwave geluid doorheen. De “S/T ep” kent 8 nummers, waarvan het poppy en zelfs een beetje speelse “New Direction” zowaar hoge toppen scheert en zo uit de magische ‘eighties’ lijkt te komen. Maar ook songs als het meer sfeervolle “Culture”, de meer minimal aandoende “A Deadly Hunger For War” en “Provos” maken naast meer melodieuze nummers als “Terms & Demands” of “The Garden” het mooie (al is het wolkendek wel grijs) weer op dit debuut. Deze eigenzinnige electropop van het verleden heeft ongetwijfeld de toekomst.