Recensie

Centhron: Einheit-C

  • Besproken op

    16 mei 2023
  • Label

  • Release datum

    28 april 2023
  • Beoordeling

    7/10

Genre(s)


Cyber, electro industrial, endzeit electro, hellectro,... het kind moet een naam hebben en na de hoogconjunctuur van de jaren 90 dark electro was men naarstig op zoek naar een overtreffende trap. Centhron liet hierbij het eerst van zich horen in 2002, in 2003 was het debuut “Lichtsucher” een feit. Ondertussen telt deze band rond Elmar Schmidt al 9 albums en nummer 10 “Einheit-C” mocht iets speciaal zijn.

Cenhtron dook in de eigen discografie en delfde er een aantal nummers op die een nieuwe beurt, aangepast aan de sound van deze tijd, kregen. Als toemaatje werden dan nog twee niet eerder uitgegeven remixen van “Krampus”, eentje van Intent Outtake en eentje van Synthattack toegevoegd.  Aggressief, dol, vettig, rauw, geil, krachtig, ... in hun adjectieve vorm passen deze termen allemaal bij het geluid van deze “Einheit-C”, een geluid dat moet aanzetten tot zweten op de dansvloer.

Ik noem het de electro variant van wat met gitaar metal zou kunnen zijn, geen wonder dat metal heads dan ook wel voor de gespierde electro van deze Centhron vallen. De titels van de nummers, ook even kort als krachtig, mogen inspireren tot klappende 'beats', bonkende 'bleeps' en rauwe, overstuurde en schreeuwerige vocalen. Wat dacht u van: “Bitch Of Dreams”, “Dreckstück”, “Dominator”, “Slutbutt” (zie clip) of “Cunt”?  Juist, seks in zijn meest brute vorm is nooit ver weg en de 'beat' penetreert als een  bonkende roede het in lustroes badende brein. Maar dan in de propere versie, op de electro techno cyber en nog entwat dansvloer.

Dat Centhron bij een bepaald segment van onze lezers populair is,  is dan ook weer niet zo verwonderlijk. Dit is compromiloos, als klappende zwepen op de dansbenen in een ietwat ontaarde apocalyptische ondergangsvisioen.  Al wat niet mag, is zeker op jeugdige leeftijd, lekker.  #Me too heeft Centhron nog altijd niet bereikt, en dat is maar goed zo. Vraag maar aan “Zombie Nazi Babe”, vernedering onder drammende 'beats' kan best heerlijk zijn. Drift en bol van de testosteron dat is de electro die Centhron u al jarenlang biedt en ook al zijn de nummers op deze “Einheit-C” niet nieuw, hooguit (stevig) herwerkt,  de essentie blijft immer dezelfde. Dans en zweet voor het einde der tijden, cyber Indus is stille alive en de naam is Centhron.

Sie ist das Weib des Führers

Braun und modrig wie Verlierer

Die Seele eines Volkes

Blut und Ehre falschen Stolzes

(c) uit Zombie Nazi Girl

Centhron

Delen op

Tags

Over Kurt Ingels

Kurt Ingels, alias dj Kurt Darkdweller, is geen ééndagsvlieg. Oudstrijder in de scene en bij Dark Entries. Stortte zich, lang geleden, tijdens hogere studies in een lagere, duistere orde. Als new wave tiener opgegroeid maakte hij als twen Gent onveilig en ging er aan de slag met eigen fuiven (Weltschmerz Nacht), startte een dj carrière, schreef op een blauwe maandag het boek ‘de dag dat het zonlicht niet meer scheen, wave in België’, werd eeuwen geleden ingelijfd bij het papieren Dark Entries, zette mee het Belgian Independent Music festival op poten en weigert steevast ouder te worden. Trouwe soldaat, gepassioneerd door muziek en dan vooral die van de donkere soort. Op passie staat geen leeftijd.

Wil je Dark Entries steunen? Doe een gift op BE49 0017 6243 8971

© Dark Entries. Alle rechten voorbehouden. Ontwerp door We Cre8 It.