Dark ambient, drone en experimentele klanken uit Hannover, Duitsland. Stefan Voß heet de artiest achter Argyre Planitia en hij stelt ons zijn derde album voor na “The Atomic Age” (2018) en “Tenth Region Of The Night” (2020). Het nieuwe album “The Great Dark Spot” telt negen tracks en heeft een speelduur van 73 minuten.

Waar komt de vreemde projectnaam vandaan? Wel, Argyre Planitia is een vlakte in de inslagkrater Argyre in de zuidelijke hooglanden van de planeet Mars. De naam komt van een kaart gemaakt door ene Giovanni Schiaparelli in 1877 en verwijst naar Argyre, een mythisch eiland van zilver in de Griekse mythologie. Het bassin is ongeveer 1.800 km breed en ligt ongeveer 5,2 km onder de omliggende vlaktes. Het is na Hellas de op een na diepste inslagkrater op Mars. Het bassin werd gevormd door een gigantische inslag ongeveer 3,9 miljard jaar geleden. 

Er hoort ook een verhaaltje bij dit album. Het staat geprint op het binnenpaneel van het digipak en vrij vertaald luidt het als volgt: 'Cirkelend rond de laatste ijsmanen van de gigantische gasplaneten, stuwen orbitale energie en impulsmoment ons voort. De Grote Donkere Vlek opent zich voor ons en overspoelt ons zicht met zijn immense aanwezigheid. Een plotselinge golf van stormachtige ruis, pulsen en kosmische interferentie stroomt door de systemen van het ruimteschip. De boordcomputers zetten de massa data om in geluid, terwijl we gespannen luisteren naar de troposferische transmissies.’ Het zal je niet verbazen dat de begeleidende soundtrack klinkt als een soort kosmische dark ambient en het geheel bezorgt me wel een soort ‘Major Tom lost in space’-gevoel (cf. David Bowie en Peter Schilling waar dit verder muzikaal niets mee te maken heeft, de vergelijking is louter thematisch).

Mijn favoriete track is ongetwijfeld “Messina Chasmata”: ritmisch en bezwangerd met een onderhuidse dreiging is het een erg spannende track met zelfs een ritual tintje. Ook de imminente dreiging van “Pharos Crater” klinkt best indrukwekkend en ook de derde track “Cryovulcanic Activity” klonk al enorm meeslepend en mysterieus. “Verona Rupes”, nog een hoogstandje, staat voor inktzwarte drone dark ambient. De voorlaatste track, “Cthulhu Macula” vind ik de meest beklemmende track. De overige tracks heten “Jupiter Transit Station” (de openingstrack), “Subglacial Ocean”, “Lakes Of Titan” en “Unidentified Transmission” (de slottrack).

De dark ambient op dit album zit vol rijke bastonen, elegische drones en ijzige geluiden. Doorwrochte, atmosferische percussieve effecten duiken af en toe op in tracks als “Cryovolcanic Activity”, “Pharos Crater”  en “Messina Chasmata”. Al deze elementen worden op ingenieuze wijze met elkaar versmolten om aldus de luisteraar naar de verste uithoeken van ons zonnestelsel te leiden. De stikdonkere klanken focussen in de eerste plaats op sfeerschepping, met een kleinere maar niet onbelangrijke rol voor ritme en een bescheiden doch zeker niet onbestaande rol voor melodie.

Onlangs bespraken we voor ditzelfde label (Winter-Light uit het Nederlands Haarlem) het album “ The Enigma Of Sirius” van Ajna, dat in dezelfde kosmische deep ambient en dark ambient sferen vertoeft. Dat album vergeleken we met “The Place Where the Black Stars Hang” van de Welshe dark ambient muzikant Lustmord, voor mij hét referentie-album in dit genre. En ja, ook deze “The Great Dark Spot” van Argyre Planitia kan de vergelijking met genoemde mijlpaal in het kosmische dark ambient genre best doorstaan. Voor de liefhebbers van het genre is dit dan ook een zeer mooie aanwinst.

https://argyreplanitia.bandcamp.com/album/the-great-dark-spot