De Noorse multi-instrumentalist Anders Buaas werd geboren in 1974 in Larvik, een klein havenstadje een goede 100 km ten zuidwesten van de hoofdstad Oslo. Als sessiemuzikant speelde hij met een veelvoud aan bands, onder meer werkte hij mee aan projecten van Paul DiAnno (de Iron Maiden zanger voor Bruce Dickinson) en Tim Ripper Owens (Iced Earth, Judas Priest) en hij producete een hele reeks albums in Noorwegen. Hij maakte ook deel uit van de hardrock/heavy metal bands Absolute Steel en Jernskjegg en van Bløff, een rock-hiphop band. Zijn eerste eigen muzikale project was het drieluik "The Witches Of Finnmark", begonnen eind 2017, een instrumentaal epos dat handelt over de heksenvervolgingen in Finnmark in de 16de en 17^de eeuw. In 2021 volgden de albums “Tarot” en het in eigen beheer uitgegeven “Larvik Improvisations”.

En nu is er dus “The Edinburgh Suite”, een nieuw werk dat al even prestigieus oogt als "The Witches Of Finnmark". “The Edinburgh Suite” is een instrumentaal concept album dat de straten en de geschiedenis van de Schotse hoofdstad als onderwerp heeft.  Het album kwam uit digitaal en op cd en daarnaast ook op vinyl, inclusief een gelimiteerde versie op wit vinyl. En ja, een eerste luisterbeurt bevestigt (wij kregen de cd toegestuurd): dit is prog van zeer hoog niveau.

Slechts twee tracks staan er op dit album: “The Edinburgh Suite Pt. 1 Old Town” en “The Edinburgh Suite Pt. 2 New Town”. Ze duren elk om en bij de 21 minuten. Een mooi gevulde A en B-kant van de vinylversie dus. We krijgen hier prog voorgeschoteld met werkelijk subliem gitaarwerk en een veelheid aan toetsen, zowel synthesizers als nogal retro klinkende orgels. Het is prog maar met best wat invloeden van ‘classic rock’ (de orgels doen me wel aan Bruce Springsteen denken met zijn E-Street Band), ambient, jazz en folk. Knappe rockende gitaarsolo’s zitten er in “Old Town”. Ook in “New Town” en daar worden ze zelfs nog steviger en neigen soms wat naar progmetal (of hard rock). Maar er zitten ook genoeg rustige, ambiente episodes in. En akoestische folky gitaarepisodes. Het is puur instrumentale muziek, of toch bijna, want in “New Town” duikt plots een vocoder zanstemmetje op, zij het slechts voor een halve minuut.

Anders Buaas verzamelde een paar muzikanten om zich heen voor bass, keyboards en percussie op dit album. Het gitaarwerk evenals de mandoline en de banjo, speelde Anders Buaas zelf in. Hij schreef ook de composities en deed de productie van het geheel.

Op een bepaald moment doet “Old Town” mij wel denken aan Mike Oldfields “Tubular Bells”, de muziek van "The Exorcist”. Evenals bij Mike Oldfield is het soundtrackgehalte van Buaas’ muziek erg hoog. Verder denken we soms aan een Steve Hackett (ex-Genesis) of Steven Wilson (Porcupine Tree), aan Marillion of King Crimson of Jeff Beck maar luistert u vooral zelf eens naar deze “The Edinburgh Suite”.

https://www.facebook.com/andersbuaasartist

https://andersbuaas.bandcamp.com