Deze hier was bijna onder onze radar door gevlogen, maar we konden het debuut Red Spells van Alix Van Ripato nog net bij de lurven vatten. Aangezien het album vorige maand nog pas verjaarde is dat ook geen moment te vroeg.

Alix Van Ripato is een Bretoense (Van Ripato is een artiestennaam) die intussen al een tijdje in Brussel woont. Als aficionado van elektronische muziek, meer bepaald zaken als Minimal Wave en Dark Techno, draaide ze reeds haar favoriete tunes op “WAVES”, een radioprogramma van het Red Mazes Label. De goesting werd te groot en na een tijdje begon ze te werken aan eigen materiaal, resulterend in dit Red Spells album. Zoals gezegd zijn we al een jaartje verder en haar album werd reeds internationaal binnen de wijdere scene opgemerkt en gewaardeerd. De beurt aan Dark Entries om er een mening over te vormen…!

De naam van openingstrack Alix klinkt als een visitekaartje en zo werkt het ook: Het bereidt ons netjes voor op de klanken die ons te wachten staan. Sun en Survive werden reeds vooruit geschoven als singles (met eigen videoclip) en vooral Survive behoort hier tot het betere werk. Een vastberaden beat tinkert weg met aanvulling van interessante bijgevoegde effecten. De stem van Alix laat zich horen met de in het genre bijna obligate stemvervormer. Niet zoals pakweg The Knife dat doet (niemand klinkt zoals The Knife) maar eerder in de richting van een Gazelle Twin. Een andere uitschieter binnen deze format is Die, terecht als 3^de single uitgekozen.

Zei ik format…? Kijk, ik heb een stiekeme hekel aan formats… Een zelfgekozen kader is normaal voor een (beginnende) artiest en soms heb je dan de indruk dat de artiest netjes binnen deze speeltuin blijft. Nieuw aangekocht speelgoed verkennen, de eigen mogelijkheden nagaan, een eigen koers willen varen. De muziekgeschiedenis toont ons zeldzame uitzonderingen op deze regel en die behoren met recht en rede tot het canon binnen de collectie van menig muziekliefhebber… Net wanneer je denkt dat je Alix van Ripato’s format begint te kennen verbaast ze ons met een Crow, waarvan het ritme compleet anders komt te liggen en het welke dan ook laat horen dat Alix Van Ripato geen one trick pony wil zijn. Besluiten doet ze met haar grootste verrassing onder de vorm van Mor (Bretoens voor Zee), een bijna volledig instrumentale track die zich na enige luisterbeurten opwerpt tot mijn persoonlijke favoriet. Noem me oud, maar het nummer roept bij mij echo’s op van -de atmosfeer van- pakweg een Maikäfer Flieg van Grauzone. Grauzone is naar mijn gevoel een band die maar al te gemakkelijk vastgepind wordt op de dansbare hitjes, terwijl ze in hun korte bestaan zoveel meer aan interessante geluiden voortgebracht hebben. Dat laatste wens ik Alix van Ripato ook toe, behalve dan dat korte bestaan… Tenzij haar volgende stap -indien onder een andere naam- haar nog een eind vérder brengt, want wat je hier hoort op 2 plaathelften (of cassette, want op dat medium heeft Red Maze Records het óók uitgebracht) is wel degelijk op te volgen… Alix mag ons altijd verrassen met haar nieuwe materiaal…

Ze mag ons ook verrassen met hoe ze het er live vanaf brengt, bijvoorbeeld vanavond 14 juli om 20u in de Kinky Star (én tijdens de Gentse Feesten, dus gratis)… Herkansing voor de afwezigen op 15 september in de Brusselse Botanique, waar ze het podium zal delen met Ultra Sunn… Allez… Spoeit u : het zal vlug genoeg Kinky Tijd zijn…!