In 2005, dat is toch ook weerom bijna 20 jaar geleden, verscheen “Evil Generation” van Alien Vampires. Tegenwoordig  zijn deze buitenaardse vampieren nog een duo luisterend naar de mooie namen Nightstalker en Nysrok Infernalien maar hun aggrotech, het genre waarmee ze groot werden in de tweede helft van de nieuwe eeuw, zijn ze immer trouw gebleven. Het was wel vijf jaar wachten op deze “Return Me To Hell”, maar het nieuwe en meteen zevende album is dan ook een 21 nummers tellend dubbel album geworden dat net iets meer introvert klinkt dan de dansbommen die we van Alien Vampires gewoon waren geraakt (en net daardoor misschien minder doel gingen treffen).

Let wel, dit is nog altijd aggrotech, als u al vertrouwd bent met deze term, maar het biedt in de woonkamer allemaal net iets meer ademruimte en vooral ook meer diversiteit. Iets wat ik alleen maar kan toejuichen. Goed, de clichés van het genre zijn er natuurlijk wel, overstuurde en schreeuwerige vocalen,  beats als missielies die wild om zich heen stampen, snelheidsboetes voor de sequencers en ritmes enzovoort. Maar, niet altijd en overal. De thema’s zijn net iets persoonlijker dan weleer, angst, pijn en persoonlijke emotie die uiteraard in het nodige theatrale torment is verpakt en in het gezicht van de luisteraar worden gespuwd.

In die zin spreekt de hoes boekdelen, zo is er een ongecensureerde versie (eigenlijk de enige bij mijn weten) met heel wat bdsm gerelateerd fotomateriaal. Ook altijd een verkoopargument.  Maar neem nu een nummer als “London Paranormal”, zonder de schreeuwerige vocalen die af en toe invallen, zou dit gewoon een soortement moderne minimale dark wave track kunnen zijn. Ook “Hate2Delivery” past in dit rijtje.  Om u maar te zeggen dat Alien Vampires de oogkleppen heeft afgegooid.

Een schril contrast met het meer experimentele, beetje atonale “Pain” of het creepy “Basement”.  In een nummer als “Destrudo” of “Darkweb” hoor je meer de industrial crossover sound terwijl “World In Denial”, “Time”, “Ready To Die“ (beide met future pop intermezzo), “Destroyer”, “Calling”... nog altijd perfect aansluiten bij het typerende aggrotech geluid. Hitsigheid met electro dildo’s horen we er dan weer in “Witchy Bitchy” of  “Fuck Borders” dat evenzeer de grenzen van een meer commerciële electro sound gaat opzoeken en mij zelfs aan Assemblage 23 doet denken om maar één naam te laten vallen.

“Calling” van zijn kant is dan weer een getormenteerde ballad en “Hyperbolic Doubt” (met de hulp van Chainreactor) kunt u bijschrijven in het industrial dance genre . Zo ziet u maar, aggrotech kan ook divers zijn, tenminste toch als ze Alien Vampires heet anno 2023. Wat ik zeker nog dien te vermelden is het sluitstuk: een cover van de Skinny Puppy klassieker “Assimilate”, jawel, en voor u nu direct heiligschennis gaat roepen, ik vind de cover wel iets hebben al moet je wellicht zeer veel moeite doen wil je een zo sterk origineel kapot spelen. 

Alien Vampires