We hadden het al langer door. Om regelmatig iets nieuws uit te geven, wil het Belgische gothrockproject Ahráyeph liever met kleine brokjes werken. Het is beter om om de zoveel maanden een enkel nummer of een ep uit te brengen, dan een volledig jaar stilte te hebben omdat men aan een volledige plaat werkt, een concept dat trouwens – in tijden waarin Spotify en YouTube almachtig zijn – toch enkel nog voor de doorwinterde muziekliefhebber zin heeft.

Daar hebben wij overigens geen probleem mee, want Ahráyeph kennende is ook een enkel nummer of een ep steeds erg de moeite. En dat is niet anders met de gloednieuwe ‘Zero Day E.P.’ Vijf nummers telt de nieuwe worp, en dat is meer dan de vorige twee ep’s, ‘Analog Days E.P.’ en ‘XXV E.P.’, die elk maar drie nummers bevatten. Maar opnieuw: kwaliteit primeert op kwantiteit, en die is steeds aanwezig.

Ahráyeph is het geesteskind van Raf Ahráyeph, die dit project intussen al 28 jaar leven inblaast. Dat is meer dan voldoende om een uitgesproken eigen stijl en geluid te ontwikkelen. Wie de vorige werken van Ahráyeph kent, weet dus waar die zich aan kan verwachten. Voor wie hier aansluit: Ahráyeph speelt uitermate donkere gothic rock met heel wat knipogen naar metal en naar symfonische rock. Muzikale experimenten en expertise staan hier centraal, dus wees niet verrast als u ongebruikelijke ritmes en songstructuren hoort.

Om tot de eigenlijke ep te komen: die steekt van wal met ‘Swine’, een uptempo rocknummer dat een aanklacht wil zijn tegen toxische mannelijkheid. Yep, zelfs als je naar muziek met zware gitaren en een sinistere grafstem luistert, dien je je respectvol te gedragen naar de vrouwelijke medemens toe. Bedankt Raf, om deze – eigenlijk vanzelfsprekende, maar helaas nog te vaak genegeerde – boodschap nog eens op muzikale wijze te verwoorden.

Met ‘Forgotten’ verkennen we ander voor Ahráyeph reeds bekend terrein: slepende en getormenteerde ritmes met getokkelde arpeggio’s. We vermoeden dat Raf een aantal teleurstellingen op liefdesvlak te verwerken heeft gehad, want ook hier – yep, het is een weerkerend thema in de teksten van Ahráyeph – handelt het over een misgelopen relatie. De tekst vertelt dat de dame in kwestie niet de moeite waard is om herinnerd te worden, maar het feit dat Raf er een nummer aan wijdt, doet vermoeden dat ze nog lang niet ‘Forgotten’ is.

‘Spiders’ drijft het ritme opnieuw op, en bespreekt het spel van verleiding en de drang naar lust die tot een destructieve verhouding kunnen leiden. De titel verwijst naar de paringsdans van de pauwspin, waarbij de mannelijke spin aantrekkelijk moet dansen om te kunnen paren. Pikant detail: als hij de vrouw niet kan overtuigen, wordt hij opgegeten. En soms wordt hij ook gewoon na het paren opgegeten. Raf kwam tot dit nummer op basis van het werk van de Britse bioloog David Attenborough, maar past het concept uiteraard toe op de menselijke soort, waar hij analogieën mee ziet.

U hebt intussen begrepen dat het niet veel vrolijker zal worden. ‘Darkangel’ is weer een getormenteerd nummer, en is wellicht het nummer dat het meest zal bijblijven. Ik zeg dit niet alleen omdat Raf de moeite nam om een lyric video van het nummer te maken, maar ook omdat de fans van Ahráyeph het nummer in het bijzonder lijken te omarmen. Het nummer gaat over een droom, een droom over een onmogelijke relatie, met als centrale zin: ‘I don’t believe in dreams anymore’.

Afsluiten doen we met ‘Zero Day’, en ik moet uw verwachtingen hier tegenspreken: dit nummer gaat niet over een foutgelopen relatie. Toch staat het niet slecht op deze ep, want ook hier gaat het over bodemloos menselijk lijden. Raf Ahráyeph omschrijft als ‘een hoogst persoonlijke beschrijving van hoe een depressie aanvoelt’. Het lied is geschreven vanuit het perspectief van iemand die uitgeput is, en intens verlangt naar rust. Ik hou van de originele percussie en van de duistere synths op dit nummer, net als van de progachtige gitaarsolo, elementen die van dit nummer een perfecte afsluiter maken voor een erg donkere ep.

We kennen Raf Ahráyeph als een ziekelijke perfectionist, en als iemand die eindeloos aan zijn liederen en teksten blijft schaven. Wel, dit is het resultaat van dergelijk schaafwerk: een ep die diepgaand en intens is, en die een waar genoegen is om naar te luisteren. Ahráyeph bewijst nogmaals voor kwaliteit te staan, en ik hoop dat deze ep dan ook veel luisteraars zal vinden bij de liefhebbers van getormenteerde gothic rock.

Ahráyeph: bandcamp / Facebook