Recensie

Ahráyeph: XXV E.P.

Genre(s)


25 jaar. Een kwarteeuw. Dat is de tijd dat de Leuvense gothic rock-formatie Ahráyeph bestaat. En dat wil hij niet ongemerkt laten voorbijgaan. Hij, want Ahráyeph is fundamenteel het werk van één man: Raf Ahráyeph (Ahráyeph is trouwens een wat creatievere schrijfwijze voor ‘Raf’). Ook al heeft het project bij momenten andere leden gekend, het is Raf die de nummers schrijft en die het gros ervan inspeelt. En de laatste jaren doet hij gewoon alles alleen.

Ahráyeph is wellicht vooral bekend van de langspeelplaten ‘Marooned On Samsara’ (oorspronkelijk uit 2008, maar volledig heropgenomen in 2018) en ‘AnimAElegy’ (2015). Sinds 2015 heeft hij een voorkeur voor ep’s, want in 2016 kwam ‘Desert Songs’ uit, en in 2020 ‘Heaven No.7’. Al wordt er achter de schermen nog steeds ijverig gewerkt aan een volledige plaat, verzekert Raf.

Ook de uitgave voor 25 jaar Ahráyeph is een ep geworden, toepasselijk ‘XXV’ genaamd. Op de ep vinden we drie nummers terug. ‘Ever The Sun’ is een tegendraads rocknummer, met een zware geluidsmuur en ongebruikelijke ritmes (iets waar Ahráyeph een handelsmerk van gemaakt heeft). De tekst is blijkbaar geïnspireerd door de hittegolven die we steeds vaker meemaken.

‘Ever The Sun’ heeft nog een broertje, en die heet ‘Ever The Stars’. Dit nummer is meer atmosferisch en sluit aan bij het gevoel dat je hebt als je ’s nachts naar de sterren kijkt. Omdat het schrijfproces veel tijd inneemt, sluit Ahráyeph de ep af met een cover. Hij overweegt al jaren om Depeche Mode onder handen te nemen, en de keuze is uiteindelijk gevallen op het nummer ‘Never Let Me Down’, dat uiteraard een typische gothic rock benadering krijgt die heel geslaagd is.

25 jaar. Een kwarteeuw. Een kwarteeuw geleden is het al dat Raf de eerste demo van Crucifire opgenomen heeft, de voorganger van Ahráyeph. Het is ook de tijd dat Raf al actief is in de muziekwereld, want toen ging hij ook toeren met de metalgroep Ancient Rites. 25 jaar is lang, maar wat mij betreft mag Raf Ahráyeph best trots zijn op wat hij in deze tijdspanne heeft verwezenlijkt, inclusief over deze nieuwe ep.

Ahráyeph

Delen op

Tags

Over Xavier Kruth

Xavier Kruth bekeerde zich al op jonge leeftijd tot het gothicdom. Toen hij begon te puberen, moest hij lang zagen om een zwarte broek te mogen hebben. Toen hij tegenover zijn moeder argumenteerde dat hij gewoon om een zwarte broek vroeg, niet om zijn haar omhoog te doen in alle richtingen, repliceerde ze dat als hij nu een zwarte broek zou krijgen, hij daarna toch zijn haar torenhoog omhoog zou doen. Xavier was versteld over de telepathische vermogens van zijn moeder. Hij leerde destijds ook gitaar spelen, en sinds 2006 speelt hij in donkere kroegen met zijn melancholische kleinkunstliedjes in verschillende talen. In 2011 vervoegde Xavier het team van Dark Entries. In Dark Entries las hij ook dat The Marchesa Casati (gothic rock) een gitarist zocht, en zo kon hij een paar keer met de groep optreden. Later speelde hij bij Kinderen van Moeder Aarde (sjamanische folk) en werkte samen met Gert (kleinpunk). En het belangrijkste van al: in 2020 bracht hij samen met Dark Entries-collega Gerry Croon de plaat ‘Puin van dromen’ uit onder de naam Winterstille.

Wil je Dark Entries steunen? Doe een gift op BE49 0017 6243 8971

© Dark Entries. Alle rechten voorbehouden. Ontwerp door We Cre8 It.