A Slice Of Life ontstond in 2016. Guy Wilssens – gitarist bij de bijzonder sterke postpunkgroep Perverted By Language – zocht wegen om zijn eigen muzikale ei kwijt te raken. Hij vond een makker in Dirk Vreys, die bekendheid genoot als zanger van Cure-tribute The obsCURE. De twee begonnen samen te musiceren en hebben al gauw wat nummers op hun kerfstok.

Het project begon serieuzer te worden, en er werd gezocht naar medemuzikanten die mee hun schouders onder de zaak wilden zetten. Gitarist Wim Kempenaers uit The obsCURE werd aangesproken, net als bassist Nelson Da Silva uit Perverted By Language. De groep werd nog aangevuld door FIX, drummer van Shoeshine, en Bart Vanmeerbeeck van Beyond Violet.

Met hun zessen brachten ze begin dit jaar reeds een demo met 5 nummers uit. ‘Het is maar een demo’, leek de groep te willen zeggen. ‘Het serieuse werk volgt later!’ Toch kreeg de demo al heel gunstige commentaren, onder meer van Dark Entries. ‘Met hun titelloze EP weet A Slice Of Life een visitekaartje af te leveren dat nergens een kreukje vertoont en haast zeker binnen de kortste keren goudomrand zal zijn’, schreef collega Danny Quetin.

De nieuwe cd bevat opnieuw de vijf nummers van de demo, met nog vijf aanvullende nummers. ‘Restless Gods’ valt meteen met de deur in huis. Het nummer smeert alles wat mis loopt in de wereld nog eens uitvoerig in je gezicht uit, met speciale aandacht voor de terroristische dreiging (het nummer bevat een sample over de aanslagen van 22 maart).

Een eerste sfeerverandering krijgen we met ‘Older’, dat een beetje klinkt als een rockhit uit de jaren 80. Het valt op dat Vreys school gelopen heeft op de Robert Smith zangacademie, en onder meer diens uitspraak en frasering goed onder de knie heeft. ‘The Marionette’ zoekt de Cure-sferen nog wat meer op, en weet de aanstekelijke melancholie der grootmeesters goed over te doen.

Op drie nummers hebben we een hele evolutie van snel naar midtempo gehad. Tijd voor een rocker. ‘Sweet Sin’ doet eerder aan de Sisters of Mercy denken, toch als Vreys zijn diepste bariton bovenhaalt. ‘Coraline’ zoekt het verder in het gothrockspectrum, en is met zijn breed uitwaaierende toetsen en scherpe gitaren erg geslaagd. Een hoogtepunt.

Op ‘Sorrow’ vertraagt het tempo alweer, en het doet me wat denken aan goth in de stijl van Skeletal Family of Bauhaus. Het valt me opnieuw op hoe goed de muzikanten elkaar aanvullen. ‘Panic Attack’ klinkt zoals de titel doet vermoeden. Gelukkig wordt het meteen opgevolgd door het onverschrokken en strijdbare ‘We Fight’. ‘Life As It Is’ bevat mijmeringen die op één van de laatste - minder geslaagde - cd’s van The Cure had kunnen staan.

‘Feel Like Crazy’ – het enige nummer waarvan de muziek niet door de groep werd geschreven – moet de plaat op een positieve noot afsluiten. Tenzij u voor de cd-editie van ‘Restless’ gaat, want dan krijgt u er nog ‘Liefde is oorlog’ bovenop, een nummer dat klinkt als een hommage aan Aroma di Amore. Niet alleen omdat het Nederlandstalig is, maar ook omwille van het thema lust en liefde, zoals geweten een favoriet onderwerp van Aroma-zanger Elvis Peeters.

A Slice Of Life steekt niet onder stoelen of banken dat ze hun mosterd halen bij de groten uit de wave: The Cure, Bauhaus (u had de link met de naam wel gelegd, hoop ik), The Sisters Of Mercy, Joy Division, David Bowie… Maar omdat ze zich niet vastpinnen op één groep of geluid, weten ze een zeer diverse en gevarieerde plaat af te leveren die niet voor één gat te vangen is. Je inspiratie halen uit de wonderlijke jaren 80 is geen zonde, zeker niet als daar kwaliteit tegenover staat. En dat is bij A Slice Of Life zeker het geval.

A Slice Of Life

A Slice Of Life speelt 19 augustus 2018 op het W-Festival en 14 september 2018 tijdens de Dark Entries-Night in de Kinky Star van Gent.