Charleroi (ooit uitgeroepen tot lelijkste stad ter wereld) in de jaren 80 van staal - en koolnijverheid. Grauwgrijze lucht, en fabrieken zowat in het stadscentrum. Waarom er niet meer industrial acts present waren in deze grauwe industriestad is zeer de vraag. Misschien waren ze er wel maar zagen ze, om wat voor reden dan ook, het daglicht niet. Een duo dat in die jaren wel z’n kop boven het industrieterrein stak was deze à;GRUMH. Het resultaat van twaalf bands en dertien pogingen begon ooit als een eerder experimentele industrial act om richting tweede helft van de jaren 80 het wagonnetje aan te pikken bij het opkomende ebm en electro wave genre wat meteen de interesse van het  Play  It Again Sam! (PIAS) label wekte.

Een label dat zich toen in  deze nieuwe, dansbare ondergrondse muziek specialiseerde. Er werden tussen 1985 en 1990 heel wat à:GRUMH releases bij dit huis uitgebracht, aanvankelijk op het sublabel Scarface, nadien gewoon PIAS.  Genoeg om naar aanleiding van 40 jaar PIAS deze Walen ook een stek te geven op een speciale verjaardagsvinyl. Dik verdiend want meteen een reden voor een nieuwe generatie om kennis te maken met een groep, eigenlijk het duo SΔ3 Evets and JΔ3 Seuqcaj die meer waren dan alleen maar muziek. De groep had ook activisme en intellectuele verrijking in het vaandel staan, daartoe richtten ze de T-Circle op, voor buitenstaanders een sekte voor de ‘innercircle’, een vrijplaats om elkaar creatief en intellectueel te blijven motiveren en stimuleren.

Muziek was in die dagen meer dan een plat en makkelijk consumptieproduct, à;GRUMH was dan ook eerder een levensinstelling, een rebelse attitude tegen het establishment met een duidelijke anti-fascistische boodschap. Bent u er nog? Dan bent u alvast weer even uit uw slaap gewiegd.  Maar laat het mij ook even over de zes hier gepresenteerde en zorgvuldig bijeengebrachte nummers hebben. Openen doen we met “Ayatollah Jackson” (zie clip) één van hun laatste wapenfeiten, een uit schroot opgetrokken agiterende electro dreun. Een beetje zoals het sluitstuk “ Penser  et Agir (Est-Ce UN Crime)” dat met een punky attitude en de Franse vocalen, waarvan à;GRUMH zich  meermaals bediende,  een vette streep trekt onder dit schitterende vinyltje, een industriële woede verpakt in 2 minuten en 50 seconden agitatie die ook nog eens dansbaar is.

Uiteraard zijn er ook de ‘hits’ al hebben we het dan niet over radio geschikte niemendalletjes maar wel over “Danger Zone” en “Ha People”, nummers  van een meer elektronisch toegankelijke makelij die perfect de sfeer van een alternatieve club uit de jaren 80 samenvatten.  De  hoogdagen van de new wave, vooraleer  platte new  beat kak  het  geld deed rollen.  Nummers die u gewoon moet hebben en zwaar onderschat zijn, à;GRUMH had immers meer aanhang in het buitenland, zoals vele Belgische geestesgenoten uit  die tijd, want conservatief en katholiek Vlaanderen kon niet overweg  met deze abberante deuntjes, wat  ze voor iemand als ik natuurlijk razend interessant maakte. Ik hoop voor u hetzelfde.  

Ook  leuk dat “Drama In The Subway” hier nog een keer mag blinken, een  valse trage over de onverschilligheid bij de verkrachting van een dame in de metro, niet dat  die er was in Charleroi, maar het is welllicht één van de eerste echte feministische songs. Tot slot  is er ook nog  “Bucaresse”, een instrumentaal, meer sfeervol nummer, weg van de beat want ook dat was  à;GRUMH. Eén van de meest veelzijdige alternatieve  electro / ebm acts uit eigen  land die bij mijn weten nooit  echt hebben opgehouden te bestaan en in 2004  zelfs op Ironflame met “”Unclean” even een comeback maakten en zeer sporadisch jaren later (in 2016 op het Bimfest bijvoorbeeld)  ook nog live op de planken stonden.  Voor alle lezers die nog moeten kennismaken met deze à;GRUMH, grijp deze kans, u zult niet bedrogen zijn aan deze  fraaie vinyl. Aan de anderen, nostalgie laat zich mooi verpakken en gezien u nu wel bemiddeld bent en  reeds over  de midlife crisis heen,  kopen dit leuke ding!

à;GRUMH