Tvashtar

"We hebben er nooit op aangedrongen een volledig vrouwelijke band te zijn!"

Door Xavier Kruth

13 maart 2024

Op zaterdag 23 maart houden we een Dark Entries Night met het Nederlandstalig nachtorkest De Delvers, en met de Duitse postpunkgroep Tvashtar. Deze laatsten zijn wellicht nog nobele onbekenden bij de meesten van jullie, en dus leek het ons goed om ons oor te luister te leggen bij zangeres en bassiste Sabine.

Vertel me allereerst hoe jullie Tvashtar hebben opgericht. Hoe hebben jullie elkaar ontmoet en hoe hebben jullie besloten om samen muziek te maken?

Juliane en ik zijn al een tijdje vrienden. We beschouwen onszelf als ‘laatbloeiers’ en leerden onze instrumenten kennen op een moment dat we al een baan en een gezin hadden. We ontmoetten Daniela Goll, onze eerste drummer, en speelden covers van nummers die we leuk vonden. Het was vooral artpunk en indierock zoals The Yeah Yeah Yeahs en TV on the Radio.

We vonden het vervelend dat we niet langer dan een paar uur lang een oefenruimte konden huren, dus besloten we er zelf een aan te schaffen. Ik denk dat dat het punt was waarop we dachten dat het tijd werd om te proberen onze eigen muziek te maken. Zo eenvoudig was dat. Tot onze eigen verbazing waren we in het begin erg zacht en traag. ‘Drop my Gaze’ was een van onze eerste nummers.

Als ik het goed begrijp, staat Tvashtar bekend als de vedische goddelijke kunstenaar in het hindoeïsme. Waarom hebben jullie deze naam voor je project gekozen?

Grappig genoeg hoorden we de oorsprong van de naam pas nadat we hem hadden gekozen. We dachten aan Tvashtar, de vulkaan op Jupiters maan Io. We hielden van het idee van een enorme uitbarsting in de ruimte die zich in volledige stilte volstrekt. Daarom heet onze demotape trouwens ‘io’.

Tvashtar komt uit Hamburg, dezelfde stad waar in de jaren tachtig Xmal Deutschland ontstond, een band die beroemd is om zijn postpunkmuziek. Is er iets speciaals aan Hamburg dat deze vorm van muziek daar wordt gemaakt?

Eerlijk gezegd heb ik absoluut geen idee of Hamburg een bijzondere plek is voor postpunk. Ik geloof dat postpunkmuziek in al zijn facetten momenteel steeds populairder wordt. Veel dingen lijken op de jaren tachtig, maar er zijn ook enkele nieuwe benaderingen. Persoonlijk denk ik dat er geweldige nieuwe muziek komt uit Frankrijk, Groot-Brittannië en ja, België! Zoals Structures, Glitch, Ghum, Dry Cleaning en Whispering Sons.

Tvashtar is een meidenband. Ik heb ooit Bettina Köster van Malaria! geïnterviewd, en zij legde mij uit dat ze het belangrijk vonden dat hun groep uitsluitend uit vrouwen bestond, omdat mannelijke muzikanten altijd te luid wilden klinken tijdens de repetities, maar ook omdat vrouwen een ander gevoel voor ritme hadden. Is het belangrijk voor jullie om een meidenband te zijn, en zo ja, wat zijn daar de redenen voor?

Oh, we hebben er nooit op aangedrongen een volledig vrouwelijke band te zijn! Op een gegeven moment hadden we er een extra mannelijke gitarist bij – Marco Argento, die ook op de opname van ‘Drop my Gaze’ staat – en ik denk dat het geluid van Juliane veel harder is dan dat van hem! Sinds de afgelopen zomer hebben we zelfs een mannelijke drummer: Martin Engelbach. Er zit misschien wel enige waarheid in wat Bettina Köster zei over het verschillend gevoel voor ritme, maar dat betekent niet noodzakelijkerwijs dat alle vrouwen met elkaar grooven. The Slits en The Raincoats zeiden iets soortgelijks, maar The Slits hadden ook Budgie op drums, toch? Het belangrijkste is betrokkenheid denk ik … en veel humor! Onze liedjes zijn triest genoeg.

Je speelt op 23 februari in de Kinky Star in Gent met de Vlaamse band De Delvers. De Delvers zingen in hun eigen moedertaal Nederlands. Er is enige discussie gaande tussen bands die ervoor kiezen om in hun moedertaal te zingen en bands die ervoor kiezen om in het Engels te zingen. Hoe kijken jullie tegen dit onderscheid aan?

Ik zou niet aarzelen om een lied in het Duits te schrijven als de juiste tekst in mij opkwam. Ik haal veel inspiratie uit boeken. De romans die ik lees zijn meestal in het Engels geschreven. Ik speel met enkele uitdrukkingen en zinnen en ontwikkel ze verder. Ik ben dus al aan het brainstormen in die taal. Anderzijds, als ik bijvoorbeeld met een basriff begin en een zanglijn probeer te vinden, zing ik soms alleen maar wartaal en dat is – althans in mijn geval – meestal dichter bij het Engels. Zo ontstond bijvoorbeeld de zang in ‘Batty’.

De eerste uitgave van Tvashtar dateert uit 2018. Het was dat ene nummer: ‘Drop my Gaze’. Het is een betoverend lied. Vergis ik mij als ik zeg dat er daarna een lange tijd van stilte was? Was er een reden waarom dit het enige nummer was dat jullie uitbrachten in de periode van 2018 tot en met 2021?

Je hebt volkomen gelijk. Er was een lange periode van stilte. Een inconsistente line-up en het leven in het algemeen weerhielden ons ervan een efficiënte band te zijn. Juliane is bevallen van haar dochter Caro, wat natuurlijk geweldig is. Sabine Zöllner – de zangeres en gitarist van de Hamburgse punkband Bullshit Boy – vervoegde ons eind 2019 op drums. Dat was een verademing en heeft ons geluid enorm veranderd. We zijn krachtiger gaan spelen.

De eerste ep ‘io’ kwam uit in 2021, dus midden in de pandemie met zijn lockdowns en beperkingen van concerten. Hadden jullie het gevoel dat de pandemie jullie heeft belemmerd in jullie voortgang als band?

Zoals ik al zei, kwam Sabine Zöllner in december 2019 bij ons, en kort daarna volgden covid en verschillende lockdowns, zoals iedereen weet. Maar we waren superenthousiast en wilden graag samen muziek maken en ons eigen geluid scheppen, dus we vonden de beperkingen helemaal niet erg. Soms ontmoetten we elkaar met tweeën in de oefenruimte, en vervolgens namen we onze ep met vijf nummers helemaal zelf op. We hadden dat jaar maar één optreden, dat was in de open lucht. Maar verder was het ondanks alle verwachtingen een zeer productieve tijd.

In 2023 kwamen twee nieuwe uitgaven van Tvashtar uit: het digitale nummer ‘Raw’ en de dubbele single op vinyl ‘Dear Sappho/Batty’. Hoe evalueren jullie deze releases en de reactie van het publiek erop?

We hadden een aantal goede recensies, maar we hebben de uitgaven niet zo vaak gepromoot als we waarschijnlijk hadden moeten doen. We zijn niet beschikbaar op Spotify of een ander platform, behalve op bandcamp. We persten een vrij kleine oplage van 7” singles en zagen dat ons publiek echt geïnteresseerd was in fysieke producten, vinyl maar ook cassettebandjes.

Wat zijn jullie plannen voor de toekomst?

Omdat ons vaak werd gevraagd wanneer er een album komt, denk ik dat we wat geld opzij moeten leggen. Maar vooral willen we live spelen!

Tvashtar: website / bandcamp / Facebook

Dark Entries Night met Tvashtar en De Delvers, zaterdag 23 maart, Kinky Star, Gent

Delen op

Over Xavier Kruth

Xavier Kruth bekeerde zich al op jonge leeftijd tot het gothicdom. Toen hij begon te puberen, moest hij lang zagen om een zwarte broek te mogen hebben. Toen hij tegenover zijn moeder argumenteerde dat hij gewoon om een zwarte broek vroeg, niet om zijn haar omhoog te doen in alle richtingen, repliceerde ze dat als hij nu een zwarte broek zou krijgen, hij daarna toch zijn haar torenhoog omhoog zou doen. Xavier was versteld over de telepathische vermogens van zijn moeder. Hij leerde destijds ook gitaar spelen, en sinds 2006 speelt hij in donkere kroegen met zijn melancholische kleinkunstliedjes in verschillende talen. In 2011 vervoegde Xavier het team van Dark Entries. In Dark Entries las hij ook dat The Marchesa Casati (gothic rock) een gitarist zocht, en zo kon hij een paar keer met de groep optreden. Later speelde hij bij Kinderen van Moeder Aarde (sjamanische folk) en werkte samen met Gert (kleinpunk). En het belangrijkste van al: in 2020 bracht hij samen met Dark Entries-collega Gerry Croon de plaat ‘Puin van dromen’ uit onder de naam Winterstille.

Wil je Dark Entries steunen? Doe een gift op BE49 0017 6243 8971

© Dark Entries. Alle rechten voorbehouden. Ontwerp door We Cre8 It.