De Witch House scene is relatief klein maar het stikt er van de creatieve mensen.
Noire Antidote is het Witch House project van Benjamin Schoones. Eind 2016 bracht hij zijn debuut ‘I Know Where The Wolf Sleeps’ uit, en wij zijn behoorlijk onder de indruk van dat plaatje. Bovendien hebben we de eer om de Nederlander te ontvangen voor zijn eerste concert in België op onze Dark Entries Night op zondag 25 juni 2017 in de Kinky Star in Gent. We namen de temperatuur al even op bij Benjamin Schoones.
Dag Benjamin. Je bent in 2014 met Noire Antidote begonnen. Hoe is het project tot stand gekomen?
Noire Antidote was tot op vorig jaar gewoon een experimenteel project waar ik niet veel achter zocht. Ik had de behoefde om muziek te maken. Ik luisterde al een tijdje naar Wich House dus dat besloot ik ook maar eens te proberen. Later bouwde dat uit tot een experimentele combinatie waar ik wel potentie in zag om er meer mee te doen.
Je doet het met Noire Antidote grotendeels instrumenteel. Voel je geen behoefte om teksten te schrijven bij de muziek van Noire Antidote?
Nee. Bij Noire Antidote vind ik belangrijk dat de muziek zelf sterk genoeg is zodat er geen vocalen voor nodig zijn. Ik sta wel open voor samenwerkingen met andere artiesten, maar mijn eigen releases zullen nooit eigen geschreven teksten bevatten.
Je wordt gerekend tot de Witch House. Dat is een relatief nieuw muziekgenre dat nog steeds aan populariteit wint. Wat boeit je aan Witch House en hoe verklaar je het succes ervan?
Witch House is een genre dat mij blijft verrassen. De scene is relatief klein maar het stikt van de creatieve mensen die de vooral in deze tijd opmerkelijke muziek blijven releasen. Ik weet niet of er een groot succes is. De piek van de populariteit was in 2009 – 2010 en het is voornamelijk nog steeds een internetcultuur. En als men het succes van Witch House verbind aan Chrystal Castles dan zit je al helemaal op het verkeerde spoor. De scenes zijn erg klein per land, maar in Rusland is het nog steeds erg populair en Amerika heeft ook een goede running aan artiesten. In Nederland is het totaal niet groot. Voor zover ik weet ben ik een van de enige - met 2 andere artiesten - die Witch House produceert.
Eind 2016 kwam je officiële debuut uit: I Know Where The Wolf Sleeps. Zelf vind ik het geweldig. Ben je blij met de reacties?
Ik ben heel erg blij en dankbaar voor de positieve reacties. Dat had ik echt niet verwacht.
De plaat komt uit op het Franse Audiotrauma. Hoe is de samenwerking ontstaan?
Het is allemaal heel snel gegaan. Ik kende het Audiotrauma label al een tijdje, ik vind de getekende artiesten heel tof en ik wist dat het gerund werd door Syco van Chrysalide maar dat was dan maar ook alles wat ik ervan wist. Zo rond April vorig jaar had ik het impulsieve idee om maar gewoon een mailtje te sturen met een paar demo’s en dit viel goed in de smaak. En voor ik het wist was mijn debuutalbum er.
De Dark Entries Night op 25 juni wordt je eerste optreden in België. Nochtans heb je al heel wat internationale optredens gedaan. Duitsland, Polen, Tsjechië… Hoe bouw je dergelijke reputatie op?
Dit heb ik te danken aan Audiotrauma en hun connecties. Maar ook doordat ik zelf door de jaren heen verschillende shows heb gespeeld met andere Industrial acts. Zo bouw je toch wel een netwerkje op van connecties en vriendschappen die je graag willen helpen. Ook krijg ik hulp van Marco van Belle die je wel zult kennen van Angels & Agony. Hij helpt mij zo nu en dan ook aan een show.
Bedankt voor het interview. We geven je graag het laatste woord…
Erg bedankt voor het benaderen voor een interview en ik hoop dat hierdoor mensen de interesse hebben om mijn muziek te beluisteren. Tot 25 juni op Dark Entries Night!
Xavier Kruth bekeerde zich al op jonge leeftijd tot het gothicdom. Toen hij begon te puberen, moest hij lang zagen om een zwarte broek te mogen hebben. Toen hij tegenover zijn moeder argumenteerde dat hij gewoon om een zwarte broek vroeg, niet om zijn haar omhoog te doen in alle richtingen, repliceerde ze dat als hij nu een zwarte broek zou krijgen, hij daarna toch zijn haar torenhoog omhoog zou doen. Xavier was versteld over de telepathische vermogens van zijn moeder. Hij leerde destijds ook gitaar spelen, en sinds 2006 speelt hij in donkere kroegen met zijn melancholische kleinkunstliedjes in verschillende talen. In 2011 vervoegde Xavier het team van Dark Entries. In Dark Entries las hij ook dat The Marchesa Casati (gothic rock) een gitarist zocht, en zo kon hij een paar keer met de groep optreden. Later speelde hij bij Kinderen van Moeder Aarde (sjamanische folk) en werkte samen met Gert (kleinpunk). En het belangrijkste van al: in 2020 bracht hij samen met Dark Entries-collega Gerry Croon de plaat ‘Puin van dromen’ uit onder de naam Winterstille.
Wil je Dark Entries steunen? Doe een gift op BE49 0017 6243 8971