Llumen

"Ik kan niet goed beschrijven hoe het net voelt als je door de zelfmoord van een van je naasten een soort van ervaringsdeskundige wordt, maar het is de gedachte aan de eenzaamheid en het niet vinden van een andere uitweg die me het meest beklijft."

Door Xavier Kruth

07 oktober 2013

Als je dagdagelijks bezig bent hoe en waarom mensen dansen op muziek dan heeft dit logischerwijs ook een invloed op de manier hoe je muziek maakt.

Llumen heeft niet zo lang geleden een eerste demo uitgebracht, die bij Dark Entries goedkeurend ontvangen is. Het geldt als voorproefje op de volwaardige cd die later moet uitkomen. Bovendien speelt het geesteskind van Pieter Coussement op de volgende Dark Entries Night, op 25 oktober in de Kinky Star in Gent. Reden genoeg om hem even aan de tand te voelen over zijn muzikale plannen.

Stel Llumen eens voor aan ons publiek?

Ik richtte llumen lang geleden op maar ben pas sinds 2009 min of meer actief. Al meer dan een decennium is mijn voornaamste tijdverdrijf het maken van geluidskunst, performance software en interactieve installaties. Vaak handelen ze rond lichamelijkheid en interactie door middel van geluid. Llumen zie ik dan ook als mijn meer gestructureerde uitlaatklep als het op muziek aankomt. De muziek die ik maak met llumen is dan ook heel wat minder experimenteel dan mijn ander werk.

Je aanpak verschilt van andere groepen uit het electro-genre. Zo gebruik je weinig effecten op de stem en wissel je hardere nummers af met meer atmosferische stukken. Hoe ervaar je zelf die verschillen en waarom heb je deze keuzes gemaakt?

Het antwoord op deze vraag is even waar als cliché denk ik, de verschillen tussen hardere en zachtere atmosferische stukken ervaar ik niet echt als keuzes, maar eerder als een logisch gevolg van wat me op het moment van creatie bezighoudt. Natuurlijk maak ook ik keuzes, wat toch resulteert in een voorkeur naar hardere of dansbare songs omdat die nu eenmaal leuker zijn om live te spelen. Ook vormt het een groot of groter contrast met mijn beeldend werk, beide uiteinden van het spectrum interesseren me en dat geeft me an sich weer meer inspiratie voor nieuwe dingen, zowel in muziek als beeld. Het gering gebruik van effecten op de stem werkt volgens mij in het voordeel van de verstaanbaarheid, iets wat me toch nauw aan het hart ligt. Daarnaast ben ik een hele slechte roeper. Of ik daarmee erg verschil van andere groepen binnen het genre weet ik niet, als ik denk aan DSTR, Haujobb, Mentallo of Covenant.

Je bent dokter in de musicologie. Vertel daar eens meer over? Heeft dat bijgedragen tot de manier waarop je muziek maakt?

Eigenlijk ben ik dokter in de audiovisuele kunsten. Dit doctoraat behaalde ik dit op het IPEM, de onderzoeksgroep van de vakgroep systematische musicologie. Op het IPEM, wat staat voor Instituut voor Psychoakoestiek en Elektronische Muziek, draait alles rond de relatie tussen beweging en geluid. Er wordt onderzoek gedaan naar hoe beweging muziek kan sturen en -visa versa- hoe muziek beweging stuurt. Dit gebeurt aan de hand van allerlei deelonderzoeken. Mijn onderzoek ging over het herdefiniëren van Interactiviteit in de hedendaagse kunsten. Concreet onderscheidde ik responsiviteit van interactiviteit en maakte in functie van dit onderzoek een aantal kunstinstallaties, de details zal ik de lezers besparen of die kunnen we eens aan de toog onder de loep nemen.

Als je dagdagelijks bezig bent hoe en waarom mensen dansen op muziek dan heeft dit logischerwijs ook een invloed op de manier hoe je muziek maakt, al denk ik dat het meer een onbewust proces is. Wanneer je collega's dan ook nog eens allemaal erg begaan zijn met muziek en elk gesprek in de laatste 5 jaar handelde over een erg theoretisch en gespecialiseerd aspect van muziek dan draagt ook dat bij tot je proces. Ik merk echter wel dat het vooral geleid heeft tot een polarisering tussen wat ik met llumen doe en wat ik als beeldend kunstenaar beoog. Idealiter is er wel een soort cross-over die ik beoog, maar dat vraagt erg veel tijd, delen ervan zouden wél al te vinden moeten zijn in de live shows.

Naast het werk met Llumen hou je je ook bezig met elektro-akoestische geluidsexperimenten, zoals het LichTraum-project dat gebaseerd was op composities van Lucien Goethals. Hoe verhoudt zich dit met je ander werk?

LichTraum is het elektroakoestische project van mezelf en Peter De Koning. Hier zoeken we op basis van bestaande partituren en tapes naar nieuwe uitdrukkingsvormen voor (dit soort) muziek. We maken zo bijvoorbeeld onze eigen virtuele synths en sequencers waar je als toeschouwer getuige wordt van het muziekcreatie proces. We besturen de sequencers en synths in een virtuele 3D omgeving waar elk geluid ook zijn eigen fysieke gedrag heeft. De visuals, want lichTraum is een AV-project, is in feite de interface van de synths en sequencers, wat je ziet is wat je hoort. Als we eens tijd vinden gaan we hier zeker mee verder en laten we zelfs de oorspronkelijke partituren van oude meesters als Lucien Goethals los.

Je werd ooit tot ‘best unsigned act’ bekroond door Gothic Magazine. Ondertussen heb je nog steeds geen platenlabel. Is het zo moeilijk om er één te vinden?

Toen Gothic Magazine llumen als dusdanig bekroonde zat ik midden in mijn doctoraat, waardoor er steeds dingen tussen het afwerken van mijn muziek kwamen. Een platenlabel vinden is best wel moeilijk als je nog geen afgewerkt album hebt, natuurlijk ligt de bal dan vooral in mijn kamp. Nu er bijna een full CD af is zal ik er eens werk van moeten maken om echt een platenlabel te vinden, er is al wel wat email verkeer geweest, dus wie weet gaat het sneller dan verwacht.

Je hebt net een promo-cd uitgebracht en bent volop aan het werken aan een full-cd. Hoe verloopt de vooruitgang? Wanneer denk je dat het zal uitkomen?

Ik ben nu echt aan het afwerken en hoop dus dat er snel iets volgt. In welke vorm dat zal zijn is nog even afwachten. Het zou leuk zijn mocht ik de steun krijgen van een label, maar daarvoor moeten de violen eerst nog gelijkgestemd worden én moet er op zoek gegaan worden naar de andere viool. Ik vind het persoonlijk ook een erg rare wereld worden, enerzijds heb je een hele generatie die nog vasthoudt aan muziek op fysieke dragers en die dan ook nog koopt. Anderzijds heb je een generatie die muziek 'vindt' online. Als je even in beschouwing neemt dat muziek een erg wezenlijk deel van onze identiteit uitmaakt en ons op elk mogelijk moment in het leven begeleidt, dan is het me vreemd dat er een dualiteit is ontstaan tussen wat mensen beluisteren en wat ze kopen. Artiesten worden hierbij nogal snel in de kou gezet.

Live laat je je omringen door kxszander op gitaar en ND op synths. Op je opnames doe je dan alles zelf. Vanwaar die verschillende aanpak?

Beide helpen af en toe ook in de studio, al is dit meer in een adviserende rol. Ik denk dat het er live vooral op aankomt om iets extra te brengen, als er live een cd wordt afgedraaid kan je je bezwaarlijk een live-act noemen, dit is mijns inziens even waar voor plaatjesdraaiers. Omdat ik ook een aantal visuele elementen wil opnemen in de show is er iemand nodig die ook daar controle over heeft, de visuals voor een llumen show worden namelijk op het podium gegenereerd, dat ND dan ook nog synths speelt is alleen maar een troef. De gitaar brengt wat meer oomph in het geheel, en zorgt ervoor dat de solo stukken van in de studio ook een rechtmatige invulling krijgen live. Ik vind echter niet dat je dit absoluut nodig hebt wanneer je elektronische muziek brengt die veelal niet eens live te spelen is, al moet er dan wél worden uitgekeken naar een manier om het verhaal dat je wil vertellen als act geloofwaardig én verstaanbaar over te brengen.

De komende tijd zullen jullie regelmatig op de planken te zien zijn, onder meer op onze Dark Entries Night (25 oktober). Wat kunnen we verwachten?

Een llumen optreden zie ik als een audiovisuele showcase, een geïntegreerd geheel van geluid en beeld. Een strakke set waar veel te beleven valt. Dit doen we door eigen software te gebruiken voor de visuals, slechts sporadisch komen daar vooropgenomen beelden bij aan de pas. Wat je dus ziet op een llumen optreden is per definitie steeds anders, wat het ook voor ons ook weer spannend maakt. Muzikaal probeer ik ook voor wat extra te zorgen. In elk geval hopen we een afwisselende en boeiende set te brengen waarin de diversiteit die ik beoog in het creatie proces ook als dusdanig wordt gecommuniceerd naar een enthousiast publiek.

Llumen (facebook)

Delen op

Over Xavier Kruth

Xavier Kruth bekeerde zich al op jonge leeftijd tot het gothicdom. Toen hij begon te puberen, moest hij lang zagen om een zwarte broek te mogen hebben. Toen hij tegenover zijn moeder argumenteerde dat hij gewoon om een zwarte broek vroeg, niet om zijn haar omhoog te doen in alle richtingen, repliceerde ze dat als hij nu een zwarte broek zou krijgen, hij daarna toch zijn haar torenhoog omhoog zou doen. Xavier was versteld over de telepathische vermogens van zijn moeder. Hij leerde destijds ook gitaar spelen, en sinds 2006 speelt hij in donkere kroegen met zijn melancholische kleinkunstliedjes in verschillende talen. In 2011 vervoegde Xavier het team van Dark Entries. In Dark Entries las hij ook dat The Marchesa Casati (gothic rock) een gitarist zocht, en zo kon hij een paar keer met de groep optreden. Later speelde hij bij Kinderen van Moeder Aarde (sjamanische folk) en werkte samen met Gert (kleinpunk). En het belangrijkste van al: in 2020 bracht hij samen met Dark Entries-collega Gerry Croon de plaat ‘Puin van dromen’ uit onder de naam Winterstille.

Wil je Dark Entries steunen? Doe een gift op BE49 0017 6243 8971

© Dark Entries. Alle rechten voorbehouden. Ontwerp door We Cre8 It.