Het gebeurt niet zo vaak dat we buitenlandse groepen uitnodigen op de Dark Entries Nights, maar als we de gelegenheid hebben om een groep als de Spaande darkelectroformatie Larva een podium te bieden, dan denken we daar geen twee keer over na. Wie van stevig beukende electrobeats houdt, doet er goed aan op zaterdag 8 maart naar de Gentse Kinky Star te komen. Om ons voor te bereiden op het optreden, hebben we zanger InQuesT even aan een ondervraging onderworpen.
Je hebt zojuist ‘Prescindibles’ uitgebracht. In een interview met Russian Dark Community beschreef je de plaat als ‘een album gewijd aan de mensen om ons heen die volledig genegeerd worden’. Kun je ons meer vertellen over het concept van ‘Prescindibles’?
‘Prescindibles’ gaat over de eenzaamheid die ons omringt, de eenzaamheid die veel mensen om ons heen voelen. Veel mensen voelen zich volledig ‘overbodig’, wegwerpbaar, onbelangrijk, alsof niemand om hen geeft. Zelfs wij kunnen het voelen, van tijd tot tijd.
We zien bedelende kinderen op de cover van ‘Prescindibles’. Zijn het Palestijnse kinderen? Kun je ons meer vertellen over deze foto? Waarom heb je deze specifieke foto gekozen?
Nee, ze zijn niet Palestijns. Het zijn in feite Spaanse kinderen. Ik denk dat ze nu wel dood moeten zijn. Die foto is genomen aan het begin van de 20e eeuw. Spanje was, en is tot op zekere hoogte nog steeds, een heel arm land. In dit geval is de foto genomen in het meest landelijke deel van het land, waar de vergetenen woonden. Dat past helemaal bij het concept van het album. Het is een vergeten deel van het land, bevolkt door extreem arme mensen, waar niemand om geeft, zelfs onze regering niet.
Net als op eerdere albums gebruik je op ‘Prescindibles’ zowel Engelse als Spaanse teksten. Tegenwoordig mengen meer bands Engels, als lingua franca van rockmuziek, met hun eigen moedertaal. Hoe kijk je naar de kwestie van talen in muziek?
Voor mij is taal een hulpmiddel dat ik gebruik om mezelf uit te drukken en om te communiceren met mensen om me heen. In ‘Prescindibles’ gebruiken we voor het eerst ook de Catalaanse taal.
Hoe bepaal je welke taal van toepassing is op welk nummer?
Dat hangt van veel factoren af. Meestal gebruik ik bij het schrijven van teksten de taal die in me opkomt. Maar als ik de teksten aanpas aan een nummer, kan de taal worden aangepast. Aspecten als muzikaliteit zijn ook belangrijk.
Laten we teruggaan naar de begindagen. Je bent in 2003 met Larva begonnen, wat betekent dat de band nu 22 jaar bestaat. Kun je me meer vertellen over hoe je de band hebt opgericht? Wat wilde je toen bereiken?
Het eerste album kwam dat jaar uit, maar weet je, we begonnen een paar jaar daarvoor al met muziek te klooien. We waren een stel goede vrienden, altijd geïnteresseerd in muziek, met name in de ‘new wave’, dark en synth scene van die tijd. Het idee was om plezier te hebben. We wilden experimenteren met geluiden, texturen en met ‘artistiek gedrag’. We waren echt into ‘noise extremism’. (lacht)
Ah, de jeugd! Destijds kochten we ons eerste apparaat. Het was een Akai sampler, als ik me goed herinner. Het was echt duur en heel beperkt. Maar we hebben die machine tot het uiterste uitgeperst! (lacht)
We hadden heel veel plezier. Toen kochten we een synth of twee en begon alles vorm te krijgen. Het was de tijd dat de eerste virtuele synths beschikbaar waren.
Je bent Larva in je eentje begonnen, maar door de jaren heen hebben verschillende mensen bijgedragen aan de band. Hoe zie je de samenwerking met en de bijdrage van de andere bandleden?
We zijn wie we zijn dankzij hen. Dit is een nooit eindigend leerproces. Iedereen die heeft bijgedragen aan de band, heeft ons op de een of andere manier verrijkt, misschien niet strikt genomen op muzikaal vlak, maar op veel verschillende manieren.
We hadden bijvoorbeeld ooit twee drummers op het podium, een akoestische drum en een electrodrum. Dat gaf onze liveshow veel energie, rauwe kracht en meer rock-'n-rollgevoel. Maar toen duurden de soundchecks natuurlijk veel langer. Tegenwoordig zijn die mensen weliswaar 30 of 40 jaar oud, met gezinnen, kinderen enzovoort. Dit maakt het voor ons moeilijk om met een volledige line-up op tour te gaan.
De beste periode voor mij, qua vrijheid, is nu. Ik heb mijn vrouw op het podium achter de keyboards; en ze helpt me ook in de studio. Ze vult me op veel manieren aan. We voelen ons erg op ons gemak om op die manier te werken.
Je hebt regelmatig in Latijns-Amerika gespeeld. Ik wil je vragen naar je ervaringen daar, want het lijkt erop dat ze een levendige en jonge gothicscene hebben, terwijl het Belgische publiek eerlijk gezegd wat ouder is en minder naar concerten gaat. Wat zijn je indrukken van de Latijns-Amerikaanse gothicscene?
We speelden de afgelopen jaren bijna elk jaar in Mexico, maar we zijn ook in Peru, Colombia, Bolivia en andere landen geweest. De scene daar is geweldig! Het zit vol met nieuwe en jonge mensen, vol met interessante dingen, energie enzovoort. Ze maken fanzines, tijdschriften, radio- en televisie-uitzendingen ... De bruisendheid van de scene is geweldig.
Als publiek zijn ze ook geweldig! Ze zitten vol energie en goede vibes. Het komt ons natuurlijk goed uit dat ze de teksten kunnen verstaan als we in het Spaans zingen. Ik denk dat dat de belangrijkste reden is waarom we een soort speciale band met elkaar hebben. We voelen ons echt geliefd door hen.
Je teksten gaan over een heel scala aan sociale en politieke onderwerpen. Ik heb gemerkt dat er soms een dunne lijn is tussen extreem idealisme en mensenhaat, tussen een optimistische visie over de toekomst van de mensheid en een pessimistische visie over de aard van de mensheid. Heb je het gevoel dat dit ook voor jou geldt? Ik zou graag jouw mening daarover horen.
Ik ben het er helemaal mee eens! Larva is een deel van mij, als mens. De liedjes zijn als een manier om mij uit te kleden voor de luisteraars. En als mens voel ik me soms down, en soms high. Maar ik ben altijd mezelf, met mijn voor- en nadelen.
Natuurlijk is er in al die jaren ook een evolutie geweest. Ik denk – en ik hoop – dat ik niet meer hetzelfde klink als in onze beginfase. En natuurlijk hoop ik altijd dat ik iets op een andere manier kan uitleggen via onze teksten.
Wat brengt de toekomst voor Larva? Als ik het goed begrepen heb, heb je je volgende plaat al af, terwijl ‘Prescindibles’ voor ons nog nieuw is. Hoe lukt het je om zo productief te zijn?
We blijven doen wat we graag doen en we blijven trouw aan onszelf. En ja, je hebt gelijk over dat nieuwe album. Meestal betekent de uitgave van een album dat het twee of drie jaar geleden is opgenomen. We wonen in een heel klein dorpje midden in het bos. Dus ons sociale leven bestaat min of meer uit wandelen met onze twee gekke chihuahua’s door het bos. Onze studio en repetitieruimte zijn ons thuis. Zoals je je kunt voorstellen, hebben we veel tijd om ons te verdiepen in onze muzikale wereld.
Larva: website / bandcamp / facebook
Foto: Luc 'Who Cares' Luyten
Delen op
