Al gehoord van Infant Sanchos …?
Vorig jaar waren deze Berlijnse Electropunks een van dé revelaties van het Waveteef Festival (back on full steam!!)… Naast het podium zijn Leona Aber & Mono Max 2 rustige en amicale mensen, wat in contrast stond met hun vlammende set …! Live zijn ze een behoorlijke belevenis en wie hen dit jaar gemist heeft op Waveteef Festival krijgt een 2de kans op het komende Mutant Transmissions Festival in Brugge …
Reden genoeg om henzelf even te laten uitleggen wie ze zijn en waarvoor ze staan …
Laten we beginnen bij het prille begin : hoe zijn jullie op de naam van jullie project gekomen en hoe, waar en wanneer ging Infant Sanchos van start?
De naam van ons project was eigenlijk het kleine vonkje waarmee alles uit de startblokken kwam. De naam is getrokken uit een Spaanse comic uit de 70’s, de welke eigenlijk behoorlijk shitty is, maar toen we stuitten op de zin “… it’s the Infant Sanchos …!” dachten we dat dit wel een geslaagde bandnaam kon zijn. En die band zijn we dan maar zélf begonnen … Het is altijd grappig om een lange versie van dit verhaal te vertellen, want boeiender dan dit ene feit wordt het niet. Soms verzinnen we een meer glamoureuze of mysterieuze versie, but basically: that’s it. De Infant Sanchos waar onze bandnaam naar verwijst is trouwens een volledig fictief karakter.
Jullie aanpak met Infant Sanchos is zeer Do-It-Yourself … Ik herinner me dat jullie me vertelden dat jullie eerste materiaal snel bij elkaar gesprokkeld was omdat jullie een concert toegezegd hadden. Kwestie van jezelf voor de leeuwen te gooien …! Kunnen jullie hier wat meer over vertellen …?
Dat klinkt een beetje spannender dan het eigenlijk was, haha … 😊 Maar onze eerste demo is inderdaad op een relatief korte tijd in elkaar gesleuteld. Op Garageband, een vrij toegankelijke DAW. We hadden gelezen dat Grimes een van hun eerste albums geproduceerd hadden met Garageband, en zelfs indien dit niet waar was dan nog was het belangrijk voor ons om dit te lezen. Anders hadden we het misschien niet leren kennen en we moesten de demo echt wel tegen high-speed afmaken om op te sturen naar de promotoren van een festival. We waren bloednerveus omdat we voor dit eerste concert maar een paar keer konden repeteren, maar we wisten op voorhand dat het aanwezige publiek zeer receptief zou zijn … De juiste omstandigheden met het juiste publiek …
Wanneer ik jullie muziek voor de eerste keer hoorde, toen moest ik onrechtsreeks denken aan bv. Suicide en Deutsch Amerikanische Freundschaft, het welke veel te maken had met de dynamiek van één zanger en één muzikant die er voluit voor gaan (hoewel D.A.F. aanvankelijk meer mensen op het podium had staan … (noot : ook goede herinneringen aan de concerten van Potochkine, die deze duo-dynamiek ook optimaal op het podium neer weten te zetten) … En nu gaan jullie me uiteraard vertellen dat dit nog maar het topje van de ijsberg is van artiesten die jullie mogelijks geïnspireerd hebben …
Je bent alleszins niet de eerste die Suicide vermeldt, maar eerlijk gezegd kenden we die band voordien niet en voelen we zelf niet zoveel affiniteit … D.A.F. is natuurlijk legendarisch, maar het is eerder hun attitude en podium presence dan hun muziek die ons beïnvloed heeft. En Max heeft goed gekeken naar Gabi Delgado’s outfit op een vintage recording van een Berlijnse 80’s show … No shame …
Onze eigenlijke subculturele achtergrond is Punk en 2000 Alternative. We putten uit 80’s UK Punk muziekjes of worden geïnspireerd door hedendaagse narrative-driven Punk bands. Vroeger luisterden we naar Duitse Electropunk Wave, bands zoals Egotronic. Wanneer het op muziek aankomt zijn we niet het soort technisch onderlegde muzikanten in de zin dat we zouden ‘plannen’. We experimenteren, en soms herwerken we iets tot er iets helemaal anders naar voor komt. De band die uiteindelijk onze ogen geopend heeft hoe je maximale resultaten kunt halen uit beperkte skills is Sleaford Mods.
Jullie gelijknamige debuutalbum ademt punk mentaliteit en heeft een hoge Do-It-Yourself attitude. Er zijn een aantal tracks die zich volledig laten gelden voor ze afklokken ónder de 2 minuten… Een bewuste keuze…?
Ja en nee … Van sommige songs wisten we dat ze meer tijd nodig hadden om hun verhaal te vertellen. En aangezien we geen verlies in dynamiek wensen en niet té hard vasthangen aan een bepaald soort punk, wave of pop, balanceren we alles uit … Snel, kort en scherp …
Over de songs op dat debuutalbum : ik hou vooral van Aua Aua, Tonalität en Die Hoffnung, hoop sommigen live te horen tijdens jullie concert binnenkort op Mutant Transmissons Festival. Wat zijn jullie go-to tracks van dat debuutalbum, naast het nieuwere materiaal …?
Hoewel we die songs zélf ook heel graag horen, hebben we ze het voorbije jaar niet live gespeeld. Een oudere song die altijd wel op onze setlists staat is Lifestyle Verpflichtet. Het heeft een energie en mood die we live graag brengen. Die track vertegenwoordigt ook een prima overgang tussen de vibe van het 1ste album naar het 2de…
Op het 2de album, Schäume, is de sound minder scherp en zijn de tracks ook iets langer, maar het is nog steeds van kop tot klauwen een stevig electropunk beest … Welke grootste verschillen zien jullie zelf tussen het 1ste en het 2de album …?
Er zijn zeker en vast enige verschillen in de manier waarop we de songs gemixt en geproduced hebben. Uiteraard te maken met het beter begrijpen van de programma’s die we gebruikten en de mogelijkheden die ze hebben … Verder waren er niet zoveel verschillen in benadering. We hadden geen ‘plannen’ of ‘atmosfeer’ waaraan we moesten beantwoorden. We hadden gewoon enige dingen te zeggen en dat deden we …
Jullie teksten gaan vaak over de desillusie binnen de moderne maatschappij, de angst (om te verglijden) naar de status quo en chosing the easy option … Jullie kiezen de andere kant van het spectrum : de ketenen van een doodsaai en onderdrukt bestaan verbreken, ‘de Keizer van zijn paard gooien’ … Hoe vrij vinden jullie zelf dat jullie kunnen leven …? Ik vraag dit omdat het aanvankelijk moeilijk is om (via de gebruikelijke sociale media) met jullie in contact te komen … Alsof een bestaan onder de radar (van sociale media) jullie prima bevalt …
We hebben nu Instagram, dus we komen al wat meer boven de radar … want het is goed om af en toe wat feedback te krijgen via sociale media … Niet iedereen die het album fijn vindt of genoten heeft van een optreden heeft de kans om naar ons toe te komen, het is goed dat we dààr elkaar kunnen tegenkomen …
Betreffende ons persoonlijke gevoel van vrijheid : we leven onder een patriarchisch kapitalisme en dat beknot serieus onze ontwikkeling als mensen, méér dan de meer relatieve beperking van het individu dat deel uitmaakt van een maatschappij an sich … ‘Vrijheid’ is dus een zeer ambigue begrip. Idealiter zou er geen opgedrongen competitieve markt zijn en zou men de vrijheid tot sterven hebben (noot : het welke een basisrecht zou moeten zijn). In contrast met een feodaal systeem hebben we de vrijheid om de vrucht van onze arbeid te verkopen aan ieder die deze wenst. Terzelfdertijd hebben we geen keuze (om deel te nemen aan dit systeem) omdat we ‘bevrijd’ zijn van datgene dat we nodig hebben om in leven te blijven … (noot : door de steeds maar verdere specialisatie binnen onze maatschappij zijn we, buiten ons terrein als vakidioot, zo hulpeloos als we maar kunnen zijn … het kapitalisme teert op die hulpeloosheid die van ons kneedbare consumenten maakt) …
Duitsland is op dit moment goed op weg om deze waanzin nog wat erger te maken met een ‘old school’ politieke benadering : het extreemrechtse AfD behaalde meer dan 20% van de stemmen tijdens de staatsverkiezingen en en volgens polls zou het wel eens de 2de machtigste partij kunnen worden met de komende federale verkiezingen (met de rechtsconservatieven aan de leiding). Alles gaat erop achteruit gaan, vooral voor kleurlingen, immigranten, Joden en de LGTBQ+ gemeenschap … Waaruit volgt dat de ene zijn privileges hem vrijer maken dan de andere …
Communisme en socialisme leken een antidotum te vormen tegen des keizer’s kapitalisme. Langs de andere kant zien we wat socialisme kan verworden in de handen van mensen, zoals in bv. de DDR, Tito’s Joegoslavië, etc. … Noem het vintage soclialistische dictatuur … Hedendaags socialisme wordt van binnenuit uitgehold door zijn door het volk verkozenen. In Vlaanderen, België, zit de socialistische partij op een ethisch all time low, door een voorzitter die zich als een narcist gedraagt op gesponsorde sociale media en die zijn oor te luisteren legt bij de rechtervleugel om zo tot eigenaardige ideeën en uitspraken te komen, voor een socialist alleszins. De socialisten houden een ethische morele uitverkoop in ruil voor zitjes in het parlement en de enige échte socialisten worden gehekeld door de andere partijen in het parlement. Het zijn nochtans zij die nog écht voor de man in de straat werken, maar John & Jane Doe zijn tegelijkertijd druk bezig met op de kap van anderen, eigenlijk hun lotgenoten, te zitten en dromen ervan om tijdens de volgende verkiezingen te kiezen voor extreemrechts … Wat is jullie kijk op deze puinhoop …?
Toegegeven > deze vraag ligt ons het nauwst aan het hart … 😊 Maar we zullen het kort houden … We beschouwen onszelf als antiautoritaire communisten. Naar definitie is er nog geen écht communisme geweest in onze maatschappij of globaal, dus kunnen we niet met zekerheid zeggen hoe het zou zijn. Doorheen de geschiedenis werden miljoenen en miljoenen mensen geïnspireerd dat mensen als gelijken naast elkaar zouden kunnen leven, zonder vrees voor uitbuiting. Vele demagogen hebben geprofiteerd van deze hoop bij de mensen en ook werden welgemeende bewegingen gebaseerd op die hoop beperkt door hun plaats- en tijdskader… Om Robert Schernikau (een Duitse socialistische auteur uit de 80’s) te citeren: ‘… de stupiditeit van communisten is geen argument tegen het communisme …'. Het is nog steeds onze enige optie om voorwaarts te treden uit de kapitalistische hel en we weigeren de hoop te verliezen …
Tijdens jullie doortocht op Waveteef Festival 2023 kreeg ik van verscheidene artiesten te horen dat ik jullie optreden zéker niet mocht missen … Blijkbaar hebben jullie in de ogen van jullie peers, andere artiesten, iets unieks … Zijn jullie zich bewust van hoe men jullie ervaart …?
Af en toe wijzen mensen ons erop … Sommigen zeggen dat ze het aangenaam vinden dat ze zoveel authenticiteit in onze optredens ervaren, anderen zijn verrast door het contrast tussen onze podiumpersoonlijkheid en wie we zijn naast het podium (noot: copy that) … Sommige mensen vertellen ons dat het wel iets heeft van een theaterstuk (noot : een Potochkine heeft dit ook, zeker tijdens hun vroegere concerten). Ook zijn onze teksten rechttoe rechtaan in wat ze te vertellen hebben (voor Duitstaligen in ieder geval). We volgen onze intuïtie en onze mood en het is fijn wanneer mensen zich hierbij niet vervelen …
Ook hadden jullie tijdens Waveteef een interview met een Mexicaanse filmploeg, die een documentaire aan het maken waren over Europese alternatieve scenes (en op dat moment de Franse band Martin Dupont aan het volgen waren) … Kunnen jullie een beetje vertellen over die ervaring …?
Dat was inderdaad een verrassende en ook leuke ervaring …! Onszelf verbinden met de internationale punk scene is een belangrijke factor waarom buitenkomen en shows geven zo belangrijk is voor ons. Een belangrijk topic tijdens het interview met Bea (noot: van het Mexicaans-Franse productieteam Bateau Fântome) was seksisme en de ruimte die vrouwen innemen in een scene die, hoe dan ook, door mannen gedomineerd wordt … en het is belangrijk om hierover te praten, daar de punk & wave scene behoorlijk divers is in zijn genres, maar niét wanneer het over geslacht of etniciteit gaat …
Tijdens het Waveteef Festival hadden jullie besloten ‘to do stupid’ en lang na te blijven op de afterparty (in plaats van naar huis te gaan om uit te rusten voor de terugreis naar Berlijn) … Heeft dat nablijven iets opgebracht …? Ik kan me voorstellen dat een festival aandoen hét moment bij uitstek is om bevriende artiesten nog eens te ontmoeten en nieuwe contacten te maken, jullie netwerk te verstevigen …
Het was fijn, beetje dansen en socializen … Maar Max is daarna nog behoorlijk ziek geweest, dus ja … toch enige spijt, haha … 😊
Sinds kort in de persoonlijke collectie, alle 3 met de titel Verschwende Deine Jugend (uiteraard vernoemd naar een song van D.A.F.) : een film (van Benjamin Quabeck, 2003), een boek (van Jürgen Teipel, over de Duitse punk- en new wave scene 77-83) en een compilatiealbum (het Tondokument ter begeleiding van het boek) … Vooral het boek had een grote invloed op een interest revival in dat tijdsvak en deze subculturen. Heb je over deze gehoord of heb je ze gezien, gelezen of gehoord …? Was er in feite een Duitse punk- en wave boom na 2012 …? (noot : het moet 2001 zijn, het jaar waarin Jürgen Teipel’s boek verscheen)
Verschwende Deine Jugend van Jürgen Teipel is een geweldig boek, het welke van harte aanraden. De compilatie is ook puik werk, heel wat te ontdekken daar … Wat betreft een wave-boom na 2012 : moeilijk te zeggen. Waarom precies 2012 (noot : zie hierboven, my bad) …? Voor ons persoonlijk klopt het wél : rond 2012 verhuisden we naar Berlijn en daar was én is heel wat goede (wave-) muziek te ontdekken …
Ik denk dat het een correcte observatie is om te duiden dat de Duitse punks en postpunks in den beginne zeer geïnspireerd waren door de Amerikaanse en Britse voorbeelden, maar dat ze er al vlug hun eigen beeld uit gehouwen hebben … Buiten uiteraard het gebruik van de Duitse taal : wat zijn in jullie opinie de elementen die ervoor zorgden dat Duitse punk & wave al snel op zichzelf kwam te staan … en hoe staat het nu …? Bijvoorbeeld, ik kan in alle eerlijkheid zeggen dat de meeste mensen uit andere Europese landen geen flauw idee hebben waarover jullie zingen (noot : net zoals in de 90’s met bands uit de Neue Deutsche Tödeskunst etc.), maar terzelfdertijd raken jullie wel de juiste snaren en zijn de mensen mee …
De punk- en wave explosie in de late jaren ’70 was zeker een internationaal fenomeen, met belangrijke protagonisten in de Engelstalige landen. Evenwel, in dat pre-internet tijdperk waren er een hoop culturele ‘pockets’ die -in gedurende een kort tijdsbestek- zich ontwikkelden op hun eigen manier, binnen dié bepaalde tijd en plaats. Je mag stellen dat er in Duitsland niet één pocket was, maar verscheidene. Het Jürgen Teipel-boek maakt dit zeer duidelijk. Wat veel mensen van buiten Duitsland identificeren als ‘de Duitse sound’ slaat veelal op bands als Malaria!, Einstürzende Neubauten, X-Mal Deutschland, D.A.F … , experimentele bands, de meeste uit Berlijn, met Duitse teksten en een beetje een harde en koude sound – een perfect canvas om stereotypes op te projecteren. Maar de (sub)culturele realiteit is beduidend meer complex, ambigue, veelzijdig, dan de labels ‘Duits’ of ‘Berlijns’ … Elke stad, elke scene, is z’n eigen culturele biosfeer, ingebed in ons eigen transparante tijdperk van informatie (noot : ook afhankelijk van hoe men in een elk tijdperk aan informatie komt, bv. papieren tijdschriften en radio vs internet, heeft invloed op hoe grof- of fijnmazig een cultureel milieu is)
En we zweven rond in onze eigen biosfeer, intuïtief najagend wat ons voldoening brengt, naar beste mogelijkheden …
Indien je aandacht zou vragen voor andere bands, de welke zouden dat dan zijn …? Hoeven geen Duitse te zijn, oude bands toegelaten …
Ik begin met Grauzone uit Zwitserland, die altijd zoveel méér waren (en ook vaak béter) dan de 2 hits die ze gewoonlijk op parties draaien … Betreffende hedendaagse artiesten breek ik een lans voor de Frenchies van Potochkine en Madmoizel, daar het 2 acts zijn die zodanig origineel zijn in wat ze doen dat ze direct tot me spraken … zoals Infant Sanchos ook deed … 😉
Grauzone zijn geweldig, hierin heb je vast en zeker gelijk. We komen uit de Berlijnse punk scene dus misschien dat we daar eens graag ons licht op laten schijnen.
Absoluut te ontdekken zijn FOTOKILLER, DIE FARCE DIE, GÜNER KÜNIER? ROUGE? ISOLATIONSGEMEINSCHAFT … en ook nog vrienden uit andere steden : NOWAVES en DER GANG 350 …
Das ist alles, Leute … Ik zie jullie graag terug op Mutant Transmissions Festival in Villa Bota te Brugge, op vrijdag 3 november om 23u meer bepaald …!
Vrijdag en zaterdag, deuren om 19u, 1ste band om 20u … op zondag, deuren om 18u en 1ste band om 19u … Een gewaarschuwd man, vrouw, non-binair, transgender, pandrogyn, Marsmannetje, whatever, is er 2 waard (o.k., wat dat Marsmannetje betreft ben ik niet zeker) …!!
Delen op
