Dubbelinterview met Feralia Planitia en Das Auge

"...dankzij onze overlappende smaak in muziek zijn we goed bevriend geraakt; muziek was onze cement, zeg maar…"

Door Deno

25 mei 2022

Indien de naam Feralia Planitia, soloproject van Simona Dellamorte, u nog niks zegt dan verwijs ik u graag door naar de recensie van diens debuut EP (uitgebracht in 2021 door Desert Island Music) op deze site. Na dit dubbelinterview met Das Auge, soloproject van Hans Plasma, zal ze voor u nadien alvast geen onbekende meer zijn. Samen met de Amsterdamse band Red Shades vullen ze nu vrijdag 28 mei de affiche voor een avondje uit in het Haarlemse Patronaat, dit onder patronage (o.k., die was flauw) van The Irrational Library

Meer dan deze gelegenheid hebben we bij Dark Entries niet nodig om zowel Simona als Hans/Federico te polsen betreffende hun muzikale projecten. Temeer daar een eerste online vorsing best wel interessant bleek…!!

 

 

Hallo Simona (Feralia Planitia) en Hans (Das Auge)… Kunnen jullie onze lezers alvast een kleine introductie geven tot jullie respectievelijke projecten…?

Feralia Planitia / Simona Dellamorte : Feralia Planitia is mijn soloproject, elektronische muziek geïnspireerd op Scifi en Cyberpunk atmosfeer. Het is ook mijn eerste muzikale project, dus het is allemaal nog een beetje nieuw voor mij. Ik heb een nog vers gelijknamig debuut EP uit via Desert Island Music, sinds oktober 2021…

Das Auge / Hans Plasma : Das Auge is in 2016 geboren uit de band Letatlin. Mijn soloproject is in feite een experimenteel elektronisch project, gebaseerd op een samengaan van pop, elektronische elementen en een amalgaam van geluiden. Ik doorzoek de Postpunk en Industrial Underground, pluk eruit wat ik kan gebruiken, updaten, samenvoegen, …, plaats esthetische referenties en voeg er emotionele collages aan toe. Onder het pseudoniem Hans Plasma ben ik verantwoordelijk voor alle teksten, de meeste van de arrangementen en de uitvoeringen…

 

Ik heb gelezen dat jullie beiden van Italiaanse oorsprong zijn. Daarnaast vermoed ik dat jullie beiden op een gegeven moment naar Goth en aanverwante muziek beginnen luisteren zijn, het welke resulteerde in wat jullie nu doen… Waar bevinden zich jullie raakpunten…?

D.A. : Ik ben inderdaad Italiaans van oorsprong, geboren in Rome, maar woon ondertussen al zo’n 20 jaar in Amsterdam. Goth als muzikale omschrijving vond ik altijd al iets pretentieus hebben, maar goed : ik luisterde (en doe dat nog steeds) naar Gothic muziek. Letatlin werd doorgaans omschreven als een Goth band (hoewel we in Italië eerder spreken over Darkwave) en om die reden werden we ook vermeld in het boek ‘Music To Die For’ van Mick Mercer (2009, Cherry Red Books… recensie te vinden op de Dark Entries site). De laatste tijd vermelden de recensies van onze albums minder het label Goth en we zijn inderdaad meer dan dat… Betreffende Simona en mijn vriendschap: ik vermoed dat we aan het einde van de jaren 90 naar dezelfde clubs in Italië uit gingen, hoewel we uit 2 verschillende steden komen. Op Goth parties in Amsterdam, waar ik ook DJ van dienst was, hebben we uiteindelijk nader kennis gemaakt. Dankzij onze overlappende smaak in muziek zijn we goed bevriend geraakt; muziek was onze cement, zeg maar… Simona is een zeer open-minded persoon die steeds nieuwsgierig is naar nieuwe geluiden…

F.P. : We zijn -inderdaad- beiden afkomstig uit Italië en uit andere regio’s daarbinnen. Wat de muziek betreft : New Wave (of Post Punk) Coldwave, Industrial en experimentele elektronische muziek maken al m’n hele luisterende leven deel uit van m’n muzikale dieet…

 

Zijn er specifieke ervaringen (betreffende mensen, muziek, evenementen) uit jullie tijd in Italië die jullie mee gevormd hebben en die jullie eventueel zouden gemist hebben indien je daar toen niet was…?

F.P. : Bepaalde clubs, kraakpand parties en concerten binnen de alternatieve muziekscène… Ook techno en EBM zoals dit vaak gedraaid werden in de meer reguliere clubs in het Italië van de jaren 90. Er waren enkele zeer goede DJ’s en elektronische artiesten waar ik nog steeds graag naar luister en die me inspireerden tijdens het vorm geven van mijn eigen muziek…

D.A. : Mijn eerste jaren als muzikant waren met Letatlin, in Rome… Tijdens die eerste Letatlin-incarnatie had ik een game changing ervaring betreffende hoe ik muziek/songs wou maken. Een creatieve doorbraak zeg maar… Zonder bepaalde personen en ook een wedstrijd (in Rome) zou ik beslist niet dezelfde persoon zijn op vlak van inspiratie, muzikale richting, …, laat staan betreffende het nog steeds maken van de muziek waarvan ik hou…

 

Simona, aangezien je eerste release als Feralia Planitia nog vers is : kan je ons iets meer vertellen over je album…?

F.P. : Hoewel de EP ‘slechts’ 5 nummers telt, is er veel verschil tussen de tracks onderling. Ik heb er de input in kunnen verwerken van diverse genres waarvan ik hou : EBM, Industrial, Electro, Acid, … Ik zou het willen omschrijven als een voornamelijk instrumentale tocht doorheen een futuristisch klankenlandschap uit een dystopisch universum. De enige ‘vocalen’ zijn samples die door een vocoder filter gegaan zijn om ze een mechanische, robotische sound te geven… De atmosfeer refereert zowel naar 80’s Cold Scifi en Cyberpunk als naar de warmere psychedelische Scifi werken uit de jaren 60 en 70…

En hoe verliep de rit in tussentijd betreffende recensies, concerten en reacties vanuit het publiek…?

F.P. : Tot hiertoe komt er voornamelijk goede feedback voor het album. Het doet deugd te merken dat mensen zo divers als fans van EBM, Industrial, Ambient en zelfs liefhebbers van meer mainstream elektronsiche muziek er iets in terug vinden dat tot hen spreekt. Feralia Planitia krijgt ook een mooie hoeveelheid airplay in geweldige programma’s zoals WAVES, DVS NME, Galactic Travels, Matinee 80’s en nog verschillende anderen. In 2021 haalde het Feralia Planitia album zelfs de Top 20 van de Best of International Electronic Music Albums bij de Schallwelle Awards…!

 

Hans, jij bent dankzij Letatlin al een langere tijd bezig met muziek. Kan je ons iets meer vertellen over Letatlin en hoe dit evolueerde naar je soloproject das Auge…?

D.A. : Met Letatlin bestaan we intussen zo’n 25 jaar. Ons nieuwe album, “seaside”, is een vrij compact geheel aan songs. Voor de release vonden we een nieuw label om ons te promoten. Dat deel is nog maar kort rond en we hopen de komende maanden actief bezig te kunnen zijn met het album voor te stellen aan het publiek, zeker na deze toch vrij statische periode wat concerten betreft. We (Marc Mal de Vivre + Hans Plasma) zijn vanaf het begin beiden betrokken bij Letatlin, dus zonder hiatus of break-up… Letatlin heeft m.i. een zeer eigen geluid en we voelen elkaar zeer goed aan. Dit resulteert in wat je een blend van Post Punk en Experimental zou kunnen noemen… Wat te zeggen over Das Auge…? Das Auge is in ieder geval minder gestructureerd in compositie dan Letatlin… Das Auge is Letatlin met hoge koorts…!!

Met Das Auge heb je intussen ook al verschillende albums uit… Welke evolutie zie je erin…?

D.A. : Het eerste album is niet homogeen : naar eigen mening is er een duidelijk onderscheid tussen een sick-pop en het pop-sick gedeelte…! Het 2de album, Sangre Rosa, heeft die dualiteit minder in zich. Op dit moment kom ik stukje bij beetje tot de afgewerkte masters van de songs voor mijn volgende full-length album. Ik ben benieuwd wat mijn geluidstechnicus in Italië ermee aan gaat vangen. Hij is nogal eigengereid, in de zin dat hij bijna altijd beslist welke emotionele mood het album moet krijgen. Er werken een aantal nieuwe vrienden mee aan het album, waardoor bv. er ook een saxofoon om het hoekje komt kijken…

 

Zijn er artiesten (niet noodzakelijk muzikanten) die je als een soort gelijkgestemde zielen zou beschouwen…? Artiesten die je op de radar van onze lezers zou willen krijgen…?

D.A. : The Residents en Einstürzende Neubauten, beiden voor de creativiteit… Vroege Nick Cave, Tom Waits en Virgin Prunes voor de intensiteit… Coil en Tuxedomoon op vlak experimentele inventiviteit… zoveel om op te noemen… Hoe zou ik bv. The Cramps, Suicide en Clock DVA vergeten te vermelden…? Wat -relatief- nieuwere bands betreft denk ik aan Thee Oh Sees, La Femme en Sleaford Mods. Er zijn visuele artiesten die mijn soundscapes zeker beïnvloed hebben; zoals Francis Bacon, Maurizio Cattelan en Ryoji Ikeda… Als filmliefhebber kan ik blijven doorbomen over bepaalde klassiekers, dus ik beperk me tot meer recente parels zoals Under The Skin, Babadook, Holy Motors en Neon Demon. Ook het laatste seizoen van Twin Peaks was geweldig…!!

F.P. : Vanuit de eigen stijl schieten me op dit moment geen namen te binnen, maar er zijn andere bands waar ik graag naar luister en die ik inspirerend vind voor hun donkere, synthetische en uitgesproken eigen atmosfeer van hun muziek. Zoals Frozen Autumn, Sun’s Spectrum, Schonwald / Shad Shadows, Kirlian Camera…

 

En indien je zelf een festival zou mogen beheren : met welke artiesten zou je dan graag de bühne delen…?

D.A. : …met Simona / Feralia Planitia uiteraard…!!

F.P. : …en ook nog andere elektronische acts waar ik vaak naar luister en waar men niet gemakkelijk een label op kan kleven : Clock DVA, Cabaret Voltaire, Zarkoff, Lassigue Bendthaus… Front 242 ook…

 

Simona, Joshua Baumgarten van The Irrational Library was eerst van plan om je op dezelfde affiche te zetten met 2 metal bands… Op jouw vraag werd het uiteindelijk Das Auge… Hoe evident was jouw persoonlijke keuze voor das Auge…?

F.P. : Dat van die metal bands klopt… Het was een oorspronkelijk idee van Joshua om op die manier een contrast op de affiche te creëren. In plaats daarvan stelde ik Hans’ project voor, omdat naar mijn gevoel zo een compromis zou zijn tussen een evenwichtig geheel met toch voldoende contrast onderling. Mijn muziek is volledig instrumentaal, hypnotisch en meer naar binnen gericht… Das Auge heeft buiten elektronica ook nog zang en gitaren. Het is ook altijd leuk om te zien hoe Hans met Das Auge ook er een heuse show van kan maken…

 

Er staat nog een 3de band op de affiche, nl. Red Shades… Iemand die iets over hen kan vertellen…?

D.A. : Ik ken hen nog niet, dus ik ben alvast zeer nieuwsgierig naar hun live show…

F.P. : Ik kende hen ook nog niet, dus ik heb wat opzoekingswerk gedaan… Wat ik hoorde klinkt interessant en ik denk dat ze een goede aanvulling zijn op het programma. Ik kijk ernaar uit om ze ook live te horen…

 

En hebben jullie buiten de showcase in Het Patronaat nog andere zaken om naar uit te kijken…?

D.A. : Dezer dagen heb ik nog mijn handen vol met het nieuwe album en eens ik de definitieve masters in handen heb dan kan ik naar een geschikt label zoeken om dit te promoten… (n.v.d.a. : labels die dit lezen en zich aangesproken voelen kunnen bij deze contact opnemen via Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. )

F.P. : Ik heb nog meerdere concerten in de pijplijn, maar eerst wil ik mijn huidige show eens onder de loep nemen en bekijken hoe ik mijn nieuwe materiaal / speelgoed een plaatsje kan geven in de setting. In september van dit jaar komt er een eerste full length album. En om mijn Feralia Planitia universum uit te werken ga ik ook aan de slag met video editing en visual arts…!!

 

Jullie zitten beiden niet bepaald stil… Nog bedankt voor dit interview en laten we jullie to-do-lijstje alvast beginnen afvinken op vrijdag 27 mei in Het Patronaat te Haarlem…!

 

Links >

Simona Dellamorte

Das Auge

Letatlin

Delen op

Over Deno

Roepnaam Deno… omdat die al mee gaat sinds hij snotneus was… Eerste New Wave gerelateerde herinnering is ergens in de jaren 80: als snotneus naar huis gebracht worden achterop de fiets van een Chiroleidster, met ravenzwarte haren en kool omrande ogen, op wie hij een fietstocht lang smoorverliefd was… In de jaren 90 trouwe volger van het toen nog fysieke Dark Entries musiczine. Eerste wapenfeit was de bespreking van een Sygo Cries tape, in de handen gestopt toen hij op een festival een verkoopstand voor Dark Entries bemande. Carl McCoy’s band Nefilim gaf die dag verstek, maar later zou hij een retro artikel aan Fields of the Nephilim wijden, accidenteel gelijklopend met de comeback die Fields toen maakte… De band met Dark Entries werd verstevigd door middel van een stortvloed aan recensies en concertbesprekingen die een ruim spectrum van de zwarte scène belichtten… met ook aandacht voor artiesten die zich lieten opmerken binnen de bredere avant-garde… Motivatie was en is om nieuwe interessante muziek te ontdekken, persoonlijke helden een forum te kunnen geven en de mogelijkheid die Dark Entries geeft om recht naar de bron toe te gaan en artiesten zélf de pieren uit de neus te kunnen vragen… Wie zijn ze, wat doen ze en waaróm doen ze het… Lid van de officieuze Weird Redactie… Irrelevant fâit-divers : heeft al de 70’s platen van de Bretonse folk-rocker Alan Stivell, omdat hij die de max vindt… …vraagt zich nu af hoe het nu met die Chiroleidster zou zijn…

Wil je Dark Entries steunen? Doe een gift op BE49 0017 6243 8971

© Dark Entries. Alle rechten voorbehouden. Ontwerp door We Cre8 It.