Het is ons gewoon gelukt! De Delvers komen spelen op een Dark Entries Night! Niet dat er kwade wil in het spel zit, maar corona heeft al twee pogingen om De Delvers in de Kinky Star te doen optreden gesaboteerd, zodanig dat we toch het gevoel kregen met een boosaardige vloek te maken te hebben. Op zaterdag 23 maart zal het Nederlandstalig nachtorkest in Gent spelen, en in de aanloop leek het ons goed om bassist en tekstschrijver Tom Kets even aan een ondervraging te onderwerpen.

Dag Tom. Vertel eens hoe De Delvers ontstaan zijn?

De Delvers zijn ontstaan in 2017. We kennen elkaar van eerdere muzikale projecten en/of van het lesgeven aan de academie voor muziek en woord van Boom. Ik heb een aanzet gegeven, had wat ruwe schetsen voor nummers klaar en van daaruit zijn we beginnen werken.

Jullie noemen zich een ‘Nederlandstalig nachtorkest’. Dat is een term die alvast bij mij erg aanslaat. Was het een bewuste keuze om in het Nederlands te zingen, en waarom?

Het is een zéér bewuste keuze. We proberen erg zorgvuldig met woorden en taal om te gaan. Ik schrijf de teksten en zou dit bijvoorbeeld niet in het Engels kunnen doen. Ik vind dat het werken in het Nederlands de kracht en de directheid van de woorden ook vergroot. Het zingen in je moedertaal hoeft geen beperking te zijn. Het gaat om emotie. Het goede voorbeeld is voor mij Einstürzende Neubauten. Dat we met De Delvers gedraaid worden in Duitsland, England en zelfs Japan is hier voor mij het beste bewijs van.

Jullie worden – terecht – vergeleken met Noordkaap, Aroma Di Amore en Arbeid Adelt! Hoe voelt het om met deze groten der Nederlandstalige wave vergeleken te worden?

Het is uiteraard fijn om met deze bands vergeleken te worden. Het grootste raakvlak is uiteraard de taal: het Nederlands. Ik denk dat de vergelijking die men maakt vooral dient om ons wat te situeren en wat houvast aan de luisteraar geven. Dit is niet altijd evident omdat we eigenlijk alle donkere genres mixen en door elkaar gooien: van coldwave tot meer dark electro, van dreamwave naar postpunk en punk. Op onze tweede plaat was dit nog meer het geval dan bij ons debuut. Wat bij ons ook erg afwijkt is de zangstijl. Dries zingt eigenlijk niet op de typische jaren tachtig manier. Dat we niet onder één stulp te vangen zijn, merk je ook in de airplay en reviews die we krijgen. Dat gaat van underground en specifiek genre muziekprogramma’s tot Radio 1 en van de meest uiteenlopende muziekmagazines.

Jullie teksten worden als zeer maatschappijkritisch beschouwd. Er spreekt alvast een grote interesse uit voor de mensen die ‘vergeten’ worden. Vertel eens, wat zijn zo de thema’s die jullie willen aankaarten met De Delvers?

Ik probeer met de teksten dingen te benoemen die ik rondom mij zie gebeuren en aandacht te geven aan datgene waar we ons hoofd soms liever van wegdraaien. Ik probeer dit te doen met een groot hart en zonder oordeel. Huisvestingsproblematiek, onderdrukking, mentale problemen, controlemechanismen … Het zijn enkele thema’s die je kunt terugvinden op onze albums. Ik vond de omschrijving van Danny Quetin in zijn review van onze tweede plaat voor jullie magazine wel treffend: ‘Poëzie met zwarte inkt genoteerd’. Gezelligheid troef dus. (Lacht)

Heeft de maatschappijkritiek uit jullie teksten ook te maken met het feit dat jullie uit Boom komen, een gemeente die ondanks alle Tomorrowlandglamour niet bepaald tot de meest welvarende steden van België hoort?

Menno is eigenlijk de enige rasechte ‘Boomenaar’ in de groep. Boom is onze uitvalbasis. We repeteren er in een oude machinehal tussen de resten van steenbakkerijen en ringovens. Vandaar dat we De Delvers als een Boomse band beschouwen. Die plek ... het klopt helemaal met wie we zijn en waar we voor staan. De sfeer van hard labeur uit vervlogen tijden zorgt dus zeker voor een zekere dynamiek en kleur van onze nummers. Dat valt niet te ontkennen. Ook onze muzikale vader Tom Claes heeft er zijn platenwinkel Music Media Corner. Wat je over Boom aangeeft in je vraag klopt uiteraard, maar ik denk dat dat voor wel meerdere plekken in België opgaat. Dikwijls zien we het niet of willen we het niet zien. Dat we via onze teksten iets zichtbaar kunnen maken, ondersteund door een goede melodie, vind ik ‘zinvolle arbeid’.

In 2018 kwam jullie eerste naamloze plaat uit. Onze recensent Henk Vereecken was er lovend over, en ik geloof dat er algemeen enthousiast op gereageerd werd. Hadden jullie het gevoel dat een aantal mensen zaten te wachten op een groep als De Delvers?

Onze beide albums werden erg goed ontvangen. Het overtrof eigenlijk al onze verwachtingen. We wisten eigenlijk ook niet wat we konden verwachten. Het was op alle vlakken een sprong in het duister. Henk Vereecken verwoordde het erg treffend in zijn review: Er zijn erg weinig ‘wave/postpunk’ groepen die een volledig Nederlands repertoire hebben. Zeker nieuwe groepen. We hadden dus weinig of geen referentie. We deden gewoon. Of mensen echt op ons aan het wachten waren weet ik niet. We voelden wel een zekere animo rond ‘De Delvers’. Maar met verwachtingen van anderen proberen we ons zo weinig mogelijk bezig te houden.

De opvolger plaat ‘Hart in neonlicht’ kwam uit in november 2022 toen de coronapandemie eindelijk voorbij was. Heeft de pandemie jullie parten gespeeld bij het opnemen van de plaat, en hebben jullie bewust gewacht tot de kust terug veilig was om de plaat uit te brengen?

Absoluut, dat was geen evidente periode. Enerzijds waren er heel wat mogelijkheden die de eerste plaat ons gaf. De plaat kwam ook op vinyl uit in samenwerking met Music Media Corner uit Boom en Variaworld Nederland. We kregen hierdoor heel wat speelmogelijkheden. Ook heel wat in Nederland. Dat viel net zoals bij iedereen weg. Dit gevoel hebben we dan proberen te kanaliseren in het opnemen van ‘Hart in neonlicht’. De opnames gebeurden los van elkaar, want men mocht niet samenkomen. Muziekfiles werden doorgestuurd, aangevuld, veranderd … Vooral voor Laurens Primusz (gitarist, toetsenist) die de productie in handen nam was dit een heel werk. We hebben hierdoor ook erg lang aan de plaat gewerkt. Om de plaat uit te brengen hebben we inderdaad een voor ons juist moment afgewacht. We laten ons niet opjagen. We zijn ook op zoek gegaan naar een label dat aansloot bij De Delvers. In Wagonmaniac vonden we een goede partner.

Op ‘Hart in neonlicht’ uit 2022 horen we dezelfde basis als op het naamloze debuut, maar vele nummers halen intussen de drie tot vier minuten speeltijd. Ik hoor ook meer melodie en aandacht voor uitvoerige arrangementen. Was dat een bewuste evolutie?

Ik denk dat een plaat zichzelf wat moet dicteren. De nummers gingen spontaan die richting uit. Je moet dat wat laten gebeuren, denk ik. Daarnaast heeft Laurens Primusz de productie meer in handen genomen en was de inbreng van elk lid groter dan bij het debuutalbum. Dit heeft het eindresultaat meer in die richting gestuwd. De volgende plaat kan weer een hele andere kant uitgaan.

De single ‘Hart in Neonlicht’ lijkt wel een ode aan de new wave scene, en aan de oude newwavediscotheken uit de jaren tachtig. Was dat de gedachte achter het nummer?

Het is een nummer met een dubbele gedachte: enerzijds is het een ode aan de new wave scene, anderzijds is er de onderliggende gedachte die het gevoel beschrijft dat ontstaat wanneer dingen die we als verworven beschouwen wegvallen, in dit geval door de impact van corona. Het is een nummer dat in die periode werd geschreven. Of zoals de tekst gaat: ‘Al die lijven, al dat zweet, nieuwe golven, ik vergeet’. Nieuwe golven verwijst naar new wave, maar ook naar weer een nieuwe coronagolf die op ons afkwam.

Op de single ‘Onder de vloer’ hebben jullie René Hulsbosch van Struggler gevraagd om mee te doen. Hoe is die samenwerking tot stand gekomen?

We hebben René en de Struggler-crew ontmoet op de Siglo XX Tribute Night waar we samen speelden. Dat was een erg fijne ontmoeting. Struggler is ook een erg straffe band. Live is dat een echte pletwals met een uniek geluid. Voor ‘Onder de vloer’ zochten we een tweede stem. René leek ons de ideale keuze. We vroegen het hem, stuurden het nummer en hij zag het zitten. Dat we het nummer ook samen met hem live hebben kunnen brengen tijdens ons gezamenlijke optreden in B52 was de donkere kers op de taart.

We zijn blij om jullie eindelijk op een Dark Entries Night te kunnen verwelkomen. Ook hier had de coronapandemie wat roet in het eten gegooid. Een eerste concert moest verlegd worden door de lockdown, en een optie om een online lockdownoptreden te doen werd ook afgezegd omdat jullie toetseniste toen zwanger was en uiteraard geen risico op een besmetting wou lopen. Derde keer goede keer?

Daar gaan we van uit!

De Delvers: website / bandcamp / Facebook

Dark Entries Night met De Delvers en Tvashtar, zaterdag 23 maart, Kinky Star, Gent