CAUSENATION

Door Xavier Kruth

30 mei 2018

Cultuur is een van die zaken die ongelooflijk belangrijk zijn in het op gang brengen van een onderstroom in onze samenleving

Causenation is alweer zo'n Belgische groep die u absoluut moet leren kennen. Ze dragen de vaderlandse EBM-traditie verder uit, zonder in het verleden te blijven steken. Dark Entries wil u helpen om deze groep te ontdekken en nodigt Causenation uit op een Dark Entries Night - u weet wel: de gratis optredens die we met regelmaat in de Gentse Kinky Star organiseren - op vrijdag 29 juni. En daar hoort ook een interview bij, zodat u weet waar u aan toe bent...

Causenation heeft tot doel de klassieke EBM zoals die begin jaren 80 vertegenwoordigd was door Vomito Negro, Absolute Body Control en Neon Judgement voort te zetten. Klopt dit, en zo ja: waarom streven jullie dit doel na?

Aanvankelijk was dit wel de bedoeling en in het prille begin van Causenation had onze sound wel wat weg van die old-school EBM, maar naarmate de band evolueerde is dat geluid wel wat veranderd.

De eerste demo's waren heel basic met tracks als ‘Black Mirror’ en ‘Racist Country’. Maar die werden ook met een minimum aan aparatuur gemaakt: een goedkope digitale synthesizer en een klein analoog drummachientje. Al heel snel zijn daar een trits van andere instrumenten bijgekomen en stapten we over van Ableton naar Cubase. Het is vooral die laatste stap die de werkwijze van componeren en opnemen veranderde, waardoor ook de sound mee evolueerde.

De donkere, dreunende sequences die zo kenmerkend zijn voor EBM, dat is iets waar we wel aan vasthouden. Maar we proberen ook veel aandacht te schenken aan melodie, begeleiding en er wordt regelmatig geëxperimenteerd met klanken die niet typisch zijn voor het genre. Ik ben niet vies van een klassiek instrument zoals een xylophoon of van etnische ritmes.

Wat we wel nastreven is om de Belgische scene op de kaart te houden. Tenslotte is EBM een typisch Belgisch product.

De groep ontstond in 2015, maar dat was toen een soloproject van Vain Sancrosanct. In 2016 kwam 0.77 erbij. Vertel ons eens de hele ontstaansgeschiedenis van Causenation.

Begin jaren negentig presenteerde ik - Vain Sancrosanct (Ivan Heyligen) - een radioprogramma op de Antwerpse lokale zender Radio Centraal waar ik veel EBM, New Wave en Synthpop draaide. Ik kwam toen in contact met veel muzikanten waaronder Dirk Ivens, Eric Van Wonterghem, Mario Vaerewijck en een trits buitenlandse artiesten die op dat moment heel invloedrijk waren in de EBM scene. Zo is mijn interesse in het maken van muziek gegroeid. Ik kocht ooit eens een Synthesizer van Kawai en een analoge drumcomputer van Sequential, maar veel verder dan een paar opnames op een oud cassettedeck geraakte ik toen niet. Door omstandigheden heb ik niet kunnen meespringen op die Belgische en Europese locomotief die toen volop aan de gang was. Ik heb daar echt veel spijt van.

In Mei 2015 kwam ik 0.77 (Rudy Van Aerschot) tegen in Antwerpen aan de Grote Markt. We kenden elkaar al langer en hadden dezelfde muzikale interesse. Toen Rudy voorstelde om samen iets te doen op muzikaal vlak ben ik beginnen sparen om terug een synthesizer te kopen en in december van dat jaar kocht ik dan een goedkope digitale synth.

0.77 had toen een Korg Kaossilator maar die werd later vervangen door een Venom van M-audio. Ik ben er in geslaagd om op zeer korte tijd de nodige investeringen te doen qua aankoop van opnameapparatuur en bijkomende instrumenten en momenteel kunnen we zeggen dat we over een mooie setup beschikken die ons in staat stelt om nummers te componeren en op te nemen alsook om live te kunnen spelen. Live speelt Rudy een iets grotere rol daar hij niet zo'n techneut is in de studio. Maar op een podium staat hij er wel.

Een tijd later is Talking Jazz (Axel Wyns) erbij gekomen. Axel blijkt enorm veel verstand te hebben van midi en cv - control voltage, de voorloper van de midi interface die gangbaar was op oude, analoge apparatuur en die sinds enkele jaren terug opgang maakt - en beschikt tevens over de nodige knowhow wat betreft het in elkaat steken van een live setup met een zo minimaal mogelijk, op voorhand opgenomen sound. Bovendien beschikt hij ook over een eigen home studio wat de samenwerking om nummers te componeren interessanter maakt. Uiteraard zijn er ook andere actoren geweest die een rol hebben gespeeld in de tot stand koming van Causenation en de nummers.

Een grote hulp kreeg ik persoonlijk van Bill Barsby (Damage Control - Australië - release: Ultranoia) die mij veel goede raad gaf inzake progressie en welke zaken ik het best kon aanschaffen om sneller vooruitgang te maken. Ik kan zeggen dat indien Bill er niet was geweest, Causenation niet had gestaan waar het nu staat. Ik ben die man eeuwig dankbaar en het is bovendien een ongelooflijk toffe knul. Ook Gin Devo (Vomito Negro) deed af en toe wel eens zijn zegje. Tenslotte was hij het die me het advies gaf om ‘Captain In The Sky’ eens op een andere manier op te nemen. Gin is een echte old school EBM artiest met tonnen aan ervaring en voor mij is het een echte eer dat ik een zeer goede verstandhouding met hem heb. Ik aanzie Gin als een van mijn grootste mentors. Een onmetelijk groot respect heb ik voor die man.

Jullie spelen ten dans op de volgende Dark Entries Night op 29 juni in Gent. Als ik het goed voorheb, wordt dit jullie tweede optreden, na een passage op Black Planet Fest. Waren jullie tevreden over het eerste optreden?

Ja, best wel. Doordat we veel hebben gerepeteerd paste die avond alles ook perfect in elkaar. We waren ook allemaal super gemotiveerd.

Het is niet eenvoudig om als beginnende band een optreden te versieren maar als het dan zover is, dan zetten wij ons ten volle in. We hopen op zijn minst hetzelfde effect te veroorzaken in Gent. De set duurt ook 15 minuten langer doordat we een paar nieuwe nummers zullen spelen waaronder onze eerste single die normaal gesproken en als alles goed gaat al gereleased zal zijn op Bandcamp.

Toen we vorig jaar de kans kregen om samen met Sam Claes van Red Zebra het voorprogramma te verzorgen voor Combat Voice op Black Planet Fest dacht ik bij mezelf: het is er op of er onder. Na die show kregen wij zeer lovende commentaren van de mensen die daar toen waren, alsook van Sam en Combat Voice zelf. Ons succes was mede te danken aan Axel die on stage de live mixing en effects deed. Talking Jazz was op dat moment nog geen volwaardig lid van de band maar het klikt goed met de rest van ons. Ik ben ervan overtuigd dat met de komst van Talking Jazz de groep nu echt compleet is. Er is een goede spirit, een bepaalde synergie die ontstaat tijdens de repetities die zich dan doorzet op het podium.

Ter gelegenheid van dat optreden brachten jullie een eerste demo-cd uit, die we erg konden smaken. Hoe waren de reacties daarop?

Overwegend positief. Ik denk vooral vanwege de composities en de sfeer die de nummers uitstralen. Ik moet eerlijk toegeven dat die demo-cd echt wel kunst en vliegwerk was. Geen een nummer op die cd is deftig gemixt en ook niet gemasterd. Alle tracks werden vanuit Cubase rechtstreeks gebounced naar cd, vooral omdat er zeer weinig tijd was. Dat zal met de volgende demo-cd wel anders zijn. Een paar van mijn vrienden luisterden ook naar onze nummers op die cd en waren aardig onder de indruk. Altijd leuk om possitieve reacties te krijgen natuurlijk.

Jullie staan bekend als erg sociaal geëngageerd. Ik merk ook dat jullie politieke thema’s willen aansnijden in jullie nummers. Op de demo staat een instrumenteel nummer ‘Racist Country’, dat intussen ook een tekst gekregen heeft. Denken jullie dat België een racistisch land is?

Nee, zeker niet. Racisme is niet iets waar je mee geboren wordt. Eerder iets dat wordt aangeleerd of waar je mee geconfronteerd wordt. Ik schreef 'Racist Country' vlak nadat Trump verkozen werd tot president van de Verenigde Staten omdat ik vond dat de wijze waarop hij zijn campagne voerde tot doel had om de mensen op te delen in twee kampen. Er werd toen zwaar ingezet op de rol van de allochtone Amerikanen om hen in een slecht daglicht te stellen terwijl je niet alle zonden des wereld op hen kan afwentelen. Als je campagne zich louter en alleen situeert rond dat thema dan speel je echt op de emoties van de mensen en iedereen weet dat die emoties de overhand kunnen nemen en het kiesgedrag kunnen beïnvloeden.

Wat ik in eigen land zie is vergelijkbaar met hoe het er in Amerika aan toe ging tijdens de kiescampagnes. Je had het Trump-kamp dat inzette op één groep om hen in het hokje van criminaliteit en terrorisme te duwen en anderszijds had je het kamp van Bernie Sanders dat in zeer korte tijd een soort van beweging van onderuit in gang wist te krijgen waarbij in feite de kiezer campagne voerde door op straat te komen. Sanders werd gedragen door zijn achterban terwijl Trump zijn geld liet spreken. Vergelijkbaar is dit met Melenchon in Frankrijk en Corbyn in Engeland.

Momenteel heb je in België een zeer sterk rechts kamp, vooral aan Vlaamse zijde en dan kom ik even terug of racisme aangeleerd wordt, en dan zeg ik: "ja".

We hebben momenteel een staatssecretaris van migratie die dag om dag niets anders doet dan het stigmatiseren van een bepaalde groep en - je moet een kat een kat noemen - de gehele campagne van de N-VA hangt daar van af. Als je Francken weg neemt en je neemt De Wever weg, wat blijft er van die partij dan nog over? Waar gaat de N-VA dan terug campagne over voeren? Terug over Wallonië? Wat mij vooral stoort is dat er nu heel veel rookgordijnen worden opgetrokken over migratie en terrorisme en we moeten eerlijk zijn dat die thema's inderdaad belangrijk zijn. Maar als je aan de andere kant mee in een regering zit die naast die themas mee de pensioenen wil aanpakken en liever miljarden uitgeeft aan defensie, voor wie ben je dan aan het rijden? Ook de opmars van extreem-rechtse groeperingen baart me zorgen. En ze voelen zich gesterkt door deze regering en de uitspraken van haar staatssecretaris.

‘Captain In The Sky’ bevat ook politieke uitspraken. Wat proberen jullie met dit nummer te zeggen?

Captain In The Sky gaat over alle vraagstukken waar geen oplossingen voor zijn en waar men van zegt dat alleen God het antwoord weet terwijl veel van die oplossingen liggen in samenwerking en co-existentie.

Denken jullie dat jullie muziek iets kan verhelpen aan de politieke onrechtvaardigheid die jullie willen aankaarten? Of meer algemeen: kan kunst de wereld redden?

Ik denk dat cultuur een van die zaken is die ongelooflijk belangrijk zijn in het op gang brengen van een onderstroom in onze samenleving en dat ervoor kan zorgen dat mensen, ongeacht hun afkomst en religie elkaar toch kunnen vinden. Cultuur is een universele taal die iedereen begrijpt.

Er zijn artiesten die dat snappen zoals Slongs Dievanongs - waar ik een ongelooflijk groot respect voor heb - omdat ze boven alles nog altijd die chick is gebleven van 't Sint-Andries in Antwerpen. Maar toen ik een paar weken geleden Deborah Ostrega van Lords Of Acid een Berchems café zag binnenstappen om daar op een klein podium protestliederen te zingen onder begeleiding van een simpele gitaar, toen viel ik van mijn stoel. Dat zijn mensen die het wel snappen en die echt alles aan de kant kunnen schuiven zoals hun bekendheid en die trachten om een verschil te maken.

Kunst is een van die hulpmiddelen die gebruikt kunnen worden om de mensen meer bewust te maken van wat er allemaal speelt en het maakt het begrijpbaar. Niet iedereen is een boekenwurm maar iedereen speelt wel eens een streepje muziek en dat kan een even grote impact hebben, net zoals een schilderij dat kan.

Wat zijn jullie toekomstplannen? Staat er een volwaardige uitgave op de agenda?

Wij zijn onlangs met al onze demo's naar de studio van Sven Kadanza (Vomito Negro) getrokken en daar zullen de meeste nummers opnieuw gemixt worden. Over de mastering zijn we nog aan het denken. Het zal in elk geval zijn tijd duren maar ik wil gewoon zeker zijn dat, als de eerste cd of plaat er is, dit er een zal zijn die zeer goed klinkt en waar de luisteraar veel plezier aan zal beleven.

Er staat wel een single in de steigers met videoclip die we medio juni hopen uit te brengen en waar we ook ineens een paar remixen van zullen releasen door Leather Strip, Schwarzlicht (ex-combat voice) en VV303.

Er is ook een samenwerking geweest voor een ander nummer waar een zeer toonaangevend Belgisch artiest in het old-school EBM genre een remix voor deed. We zijn zeer fier op die samenweking want het gaat hier niet over de eerste de beste.

Als we het album gemixt en gemasterd hebben is het een kwestie van platenlabels te contacteren. We hopen dit op een Belgisch label te doen maar er zijn nog geen vooruitzichten op dit vlak. Ik gok erop om het eerste album dit jaar te kunnen releasen.

Ondertussen ben ik wel gestopt met het schrijven van nieuwe nummers en probeer ik mij toe te spitsen op een ander project dat meer gericht is naar dark ambient maar ik heb nog geen plannen om daar effectief iets mee te doen. Het is vrij experimenteel, maar wel dansbaar. Ook ben ik zinnens om de studio uit te breiden met nieuw materiaal. Er wordt dit jaar nog een nieuwe hardware sequencer aangeschaft en denkelijk ook enkele effecten van Strymon en Source Audio.

Komend jaar hoop ik dan twee nieuwe semi-modulaire synthesizers aan te schaffen alsook enkele losse modules en dan is het werken aan het tweede album.

We zitten niet stil en ondertussen hopen we ook wat meer live concerten te kunnen spelen.

Afspraak op Dark Entries Night!

Dark Entries Night XXIII: Dead Man's Hill & Causenation

Causenation: facebook / soundcloud

Delen op

Tags

Over Xavier Kruth

Xavier Kruth bekeerde zich al op jonge leeftijd tot het gothicdom. Toen hij begon te puberen, moest hij lang zagen om een zwarte broek te mogen hebben. Toen hij tegenover zijn moeder argumenteerde dat hij gewoon om een zwarte broek vroeg, niet om zijn haar omhoog te doen in alle richtingen, repliceerde ze dat als hij nu een zwarte broek zou krijgen, hij daarna toch zijn haar torenhoog omhoog zou doen. Xavier was versteld over de telepathische vermogens van zijn moeder. Hij leerde destijds ook gitaar spelen, en sinds 2006 speelt hij in donkere kroegen met zijn melancholische kleinkunstliedjes in verschillende talen. In 2011 vervoegde Xavier het team van Dark Entries. In Dark Entries las hij ook dat The Marchesa Casati (gothic rock) een gitarist zocht, en zo kon hij een paar keer met de groep optreden. Later speelde hij bij Kinderen van Moeder Aarde (sjamanische folk) en werkte samen met Gert (kleinpunk). En het belangrijkste van al: in 2020 bracht hij samen met Dark Entries-collega Gerry Croon de plaat ‘Puin van dromen’ uit onder de naam Winterstille.

Wil je Dark Entries steunen? Doe een gift op BE49 0017 6243 8971

© Dark Entries. Alle rechten voorbehouden. Ontwerp door We Cre8 It.