We denken dat we alles naar onze hand kunnen zetten en gaan vrolijk door met het uitputten van onze planeet en van elkaar.

Aan de vooravond van hun optreden op W-fest brengt A Slice Of Life zijn debuut uit: Restless. Het is een puike postpunkplaat geworden. Dark Entries was benieuwd naar de ontstaansgeschiedenis van de groep en de plaat, en ging zijn oor te luister leggen bij de stichtende leden Dirk Vreys (zang) en Guy Wilssens (gitaar).

A Slice Of Life is ontstaan uit een ontmoeting tussen guitarist Guy Wilssens en zanger Dirk Vreys. Hoe hebben jullie besloten om samen te werken?

Viavia leerden we elkaar online kennen en het eerste probeersel was een cover van She’s In Parties. Dit was ergens in 2014 nog voor the obsCURE zelfs had getry-out, want Dirk was toen eigenlijk zijn stem aan het ontdekken en deed dat via covers. Pas einde 2015 kruisten onze wegen zich weer. Guy had een aantal instrumentale demosongs gemaakt en zocht passende vocals en vroeg dat aan Dirk. Maar gepaste vocals wou ook zeggen dat er lyrics moesten geschreven worden. Iets wat vrij nieuw was voor Dirk. De muzikale en persoonlijke klik was er snel en we kregen het gevoel dat de vocals de nummers naar een niveau tilden waardoor we toch dachten dat er potentieel inzat. Toen mensen als Mick Mercer, Dimitri van Wool-E, Nick Mertens van Shadowplay, Danny Quetin van Dag Des Oordeels, ook positief reageerden op de eerste nummers wisten we dat we op het goede spoor zaten.

Jullie zijn vrij snel uitgebreid van een duo naar een sextet. Hoe hebben jullie de juiste personen gevonden om te groep te vervoegen?

Eerst dachten we eraan om het gewoon een project van ons beiden te laten blijven en iets uit te brengen met ons tweetjes, maar we beseften dat het toch zou kriebelen om die nummers live te brengen en besloten dan de moeilijke weg te kiezen en een band samen te stellen. Iets waarvan we nu beseffen dat het de juiste keuze was. Gitarist Wim Kempenaers speelt samen met Dirk bij the obsCURE en hij kende bassist Nelson Da Silva nog van een vorig project. Zij hadden beiden al ervaring met het creëren van eigen nummers en wilden dat zeker nog eens doen. De eerste demo’s hebben hun geprikkeld om aan boord te komen. Via een advertentie in Humo zijn we dan op zoek gegaan naar een drummer en keyboardspeler en zo vonden we redelijk snel Bart als keyboardspeler en Fix als drummer. Bart kijkt normaal nooit naar zoekertjes en die dag blijkbaar wel. Het heeft dus zo moeten zijn.

De naam van de groep verwijst naar Bauhaus. Een zanger als Dirk Vreys – die ook zingt bij Cure-tribute The obsCURE – veroorzaakt verwijzingen naar The Cure. En uiteraard verwijst iedereen graag naar Joy Division als het over postpunk gaat. Hoe gaan jullie om met vergelijkingen met deze allergrootsten? Streelt het jullie ego, of geeft het ook spanningen?

Het is nu eenmaal een feit dat we zijn opgegroeid met deze bands en dat we muzikaal door hen beïnvloed zijn. Toeval wil dat de eerste keer dat Guy en Dirk elkaar ‘in real life’ ontmoetten, dit op een optreden van de Joy Division tribute band ‘Curtis’ was. Dus ja, de invloed is er zeker en daar voelen we ons absoluut goed bij. Het maakt deel uit van wie we zijn en hoe we zijn opgegroeid. Maar we hopen dat dit niet te letterlijk in de muziek doorklinkt want de invloeden zijn veel ruimer. Bands als Hüsker Dü, Dinosaur Jr, Sonic Youth… hebben zeker ook een invloed gehad, al zit dat misschien iets subtieler verweven in onze sound. We zien het trouwens echt als een positief iets om vergeleken te mogen worden met de grotere donkere bands uit de 80’s. Gezien de voorlopige reviews van het album mogen we daar heel tevreden mee zijn zelfs.

We waren reeds erg te spreken over de demo die eerder dit jaar uitkwam. Jullie hebben toen benadrukt dat het ‘slechts’ een demo was, maar nu vinden we de vijf nummers van de demo terug op de plaat. Hebben jullie de nummers nog bijgeschaafd, of vonden jullie ze uiteindelijk toch gewoon goed?

Het is zo dat er op de demo geen pro bij te pas is gekomen, bijvoorbeeld qua mixen. Drie van de vijf nummers waren zelfs enkel thuis ingespeeld, zelfs niet met de volledige band. De nummers waren dus in onze ogen verre van af en hadden de volledige SLICEstempel nog niet gekregen. Al klonken ze voor een demo al heel aardig. Ze zijn dus tijdens repetities verder bijgeschaafd en veel rijker geworden qua sound. Koenraad Foesters, die de plaat heeft gemixt, heeft ook een grote invloed gehad. Tijdens het mixen had hij zeer goede tips en hebben we zelfs een aantal instrumenten last minute opnieuw opgenomen op basis van zijn advies. Gezien eigenlijk zo goed als alles - met uitzondering van de drums en hier en daar een gitaar- en baspartij - thuis is opgenomen en doorgestuurd naar Koenraad waren we zelf verbaasd van hoe dit album eigenlijk uiteindelijk klinkt. We zijn enorm blij met het resultaat.

Het nummer ‘Restless Gods’ bevat een sample over de aanslagen in Brussel op 22 maart 2016. Willen jullie een boodschap overbrengen met dat nummer?

De muziek voor het nummer werd geschreven net voor de aanslagen in 2016; toen de tekst werd geschreven waren de aanslagen een feit. Zodoende hoorde de sample bij dit nummer. Maar de boodschap gaat veel verder en het is vooral bezorgdheid over wat er zich op globale schaal afspeelt. Dicht bij huis natuurlijk, zoals de aanslagen in Brussel en Zaventem, maar ook wat er gebeurt met milieu, klimaat, mensenhandel, burgeroorlogen, overconsumptie,… We zijn met z’n allen de pedalen kwijt, lijkt het wel. We denken dat we alles naar onze hand kunnen zetten en gaan vrolijk door met het uitputten van onze planeet en van elkaar. Zie ook de vele burn- en bore-outs, het makkelijk afgeven op jan en alleman veilig achter je schermpje thuis via allerhande sociale media. Restless Gods slaat zowel op de onzin en het gevaar van godsdienstfanatisme als op de mens die denkt dat hij almachtig is. Uiteindelijk hebben we het gevoel dat de goden hierboven hun geduld kwijt zijn en zeer rusteloos zijn geworden en ons komen straffen voor dit alles. Dit alles kan niet zijn wat zij voor ogen hebben gehad. Het clipje dat we bij het nummer hebben samengesteld, ramt deze boodschap er ook nog eens zonder veel franjes in. Het nummer is een echte Wake Up Call.

Werken jullie volgens een vaste procedure – ik merk dat de meeste muziek door Guy geschreven wordt, terwijl Dirk de teksten tekent – of zoeken jullie steeds nieuwe wegen?

Op deze plaat is het inderdaad zo dat de instrumentele basis van de nummers door Guy is gemaakt en dat Dirk de teksten heeft geschreven. Live spelen we echter een nieuw nummer dat gebaseerd is op een gitaarriff die Wim tijdens een repetitie begon te spelen. In de toekomst zullen we waarschijnlijk evolueren naar een combinatie van beide werkwijzen. We zijn met zes en hebben professioneel en familaal ook een druk leven, dus het is moeilijk om ons uren en dagen met zessen weg te steken om nummers te verzinnen. Het zal altijd wel een proces zijn waarbij iemand iets aandraagt of zelfs de basis van een nummer al volledig af heeft. Tekstueel zal het zwaartepunt altijd wel bij Dirk blijven liggen waarschijnlijk. Hij is de poeët van de bende.

De plaat bevat een goed evenwicht tussen atmosferische nummers en rechttoe-rechtaan nummers. En zelfs daarbinnen zoeken jullie verschillende geluiden en sferen op. Was die verscheidenheid belangrijk voor jullie?

Dat is eerder een natuurlijke evolutie. Zoals eerder vermeld, hebben we nogal verschillende muzikale achtergronden en invloeden, en die invloeden vinden spontaan hun weg in het creatieve proces. We willen ook niet voor 1 gat te vangen zijn en vinden het zelf ook gewoon leuker om een gevarieerde set te spelen en te experimenteren met stijlen en klanken, zowel tussen nummers als in een nummer. We hameren in de repetities ook nogal eens op de dynamiek in een nummer.

Op de cd staat nog een extra nummer - ‘Liefde is oorlog’ – dat niet digitaal uitkomt. In het Nederlands, zowaar. Wat heeft jullie zo ver gebracht om in je eigen moedertaal te zingen?

Ook dat kwam spontaan tot stand. Het nummer heeft weken in Dirks auto gespeeld maar er kwam maar geen Engelse tekst tot stand; ineens kwam de tekst “Liefde Is Oorlog” in hem op en thuisgekomen duurde het vijf minuten en het nummer was ineens geschreven. Pure ingeving van het moment. We hebben er veel over gediscussieerd hoor en er is uiteindelijk ook een Engelse versie geschreven en ingezongen, maar om één of andere reden kwam de tekst dan minder geloofwaardig over. Het heeft zo dus moeten zijn. We sluiten niet uit dat het in de toekomst nog wel eens kan gebeuren dat er een Nederlandstalig nummer ontstaat maar we gaan er ook niet bewust naar op zoek.

Jullie hebben jullie ’15 seconds of fame’ gehad als huisband van De Ideale Wereld op Canvas. Hoe zijn jullie daarvoor geselecteerd geweest, en wat is de impact van die 15 seconden geweest voor de groep?

Bart, onze keyboardspeler, werkt als IT’er bij Woestijnvis en heeft ons ingeschreven. En misschien hier en daar es aan een mouw getrokken, dat zou ik niet weten. Het was een supertoffe ervaring. Centrale gast was Mia Doornaert en onze gitarist Wim – die professioneel fotograaf is – had ooit een fotoshoot gedaan met haar. Ze herkende hem meteen en die 2 zijn toen tijdens de opnames een beetje aan het keuvelen geraakt, waar de ploeg van De Ideale Wereld duidelijk niet op had gerekend. Otto-Jan Ham was wel fan van de demo en tot onze eigen verbazing zijn we echt veel in beeld geweest. Maar of dit zwaar impact heeft gehad dat betwijfelen we wel. Alles in de media is nogal vluchtig.

Het optreden op W-fest op 19 augustus is erg belangrijk voor jullie. Jullie hebben er alles aan gedaan om de cd op tijd uit te geven, en het wordt de eerste keer dat jullie de cd dus voorstellen. Wat verwachten jullie ervan?

Goh, moeilijk te voorspellen. We spelen redelijk vroeg op de dag, dus hopen we dat mensen de moed vinden om toch op tijd op te staan en hun katers te trotseren om ons aan het werk te zien en ons te leren kennen. Want we zijn ons bewust van het feit dat we een nieuwkomer zijn en het is niet evident om mensen die je nog niet kennen te motiveren om toch eens te komen piepen. Gelukkig heeft ons album ondertussen al een aantal zeer goede reviews gekregen, dat kan in ieder geval helpen! We kijken in ieder geval uit om de songs live te spelen op een ruim podium. Want dat is soms niet zo evident in het kleinere clubcircuit. Pas op, kleinere clubs hebben zeker hun charme hoor, maar aangezien we met 6 op een podium staan, is het net iets comfortabeler en meer ontspannend spelen als je wat meer ruimte hebt. Gezien we vorig jaar in mei geboekt werden voor W-Fest - nog voor we een tryout hadden gedaan en voor er een demo ep was - zijn we toch blij dat het er nu eindelijk van komt, want het voorspel heeft lang genoeg geduurd.

A Slice Of Life: bandcamp / facebook / vi.be