Zwart-geel-rood, maar vooral zwart
Porta Nigra is een begrip voor de neofolk- en dark ambient-liefhebbers, maar het festival in Aarschot wil zo nu en dan ook andere zaken aan bod laten komen. Gisteren bijvoorbeeld kleurde het festival zwart-geel-rood, maar vooral zwart, met een schare aan vaderlandse wavegroepen.
De zaal is nagenoeg leeg als Donder, Hel & Hagel het podium opklimmen, al kunnen ze van geluk spreken dat er al vier cameralenzen op de eerste rij staan te dringen. Hun anarchowave is best aanstekelijk. Ze doen het bovendien in het Nederlands, en dat is niet toevallig. Hun boodschap is immers erg belangrijk. Misschien hebt u al gehoord van hun aanklacht tegen ‘sinister van natuur’ Joke Schauvliege: 'Joke is weer daar...'. Daar ze vanavond in Aarschot spelen, de bakermat van Gwendolyn Rutten, volgt er ook een tirade tegen Gwendolyn en haar ‘superieure waarden’.
Lizard Smile is hier om een nieuw schijfje voor te stellen: ‘Wandering In Mirrors’. De officiële voorstelling vindt volgende week pas plaats in Antwerpen, maar het kon niet mislopen of ze zouden ook hier al een deel van het nieuw werk spelen. Bijna de hele nieuwe plaat komt aan bod, naast wat oudere hits als ‘Damage’, ‘I Was Wrong’ en ‘State of Void’. De mix van gothgitaren en elektronica blijft behouden, en Lizard Smile weet binnen dat kader ruim te kleuren: van dansvloerkrakers tot sfeervolle ballades.
Struggler begon eind jaren 70 onheilsboodschappen te verkondigen. Ze maakten deel uit van de Limburgse lichting waaruit ook Siglo XX en De Brassers voortkwamen en muziekgeschiedenis schreven. Ze klinken anno 2018 nog altijd even onheilspellend, maar ze hebben wel leren spelen. Gevolg: het geluid is voller en ruiger, en het staat live als een huis. Hypnotiserende baslijnen, vettige gitaren, zweverige synths en beukende drums, goed voor een gevoel van trance dat een heel optreden lang duurt.
Op een affiche met bijna enkel gitaren is True Zebra een beetje de vreemde eend in de bijt. Het is misschien een voordeel, want wij houden van afwisseling. Ook Kevin Strauwen heeft een nieuw schijfje mee, al is dat in zijn geval een compilatie met het beste wat hij op zijn vorige drie cd-r’s uitgegeven heeft. Live is het indrukwekkend, vooral omdat Strauwen een podiumbeest is dat alle hoeken van het podium opzoekt terwijl hij zijn heerlijke electrorock op ons afvuurt.
Aan het aantal t-shirts te beoordelen is Ground Nero vanavond de meest populaire groep, al weet ik dat ze ook af en toe t-shirts gratis weggeven. Ook zij hebben nieuw werk mee, in de vorm van de ep ‘Scales’ die binnenkort op het Duitse Danse Macabre zal verschijnen. Ik verwacht dat ze in Duitsland hoge ogen zullen gooien, want er staan weer vier magistrale nummers op. Verder is het Ground Nero erom te doen om absolute duisternis te creëren. Na een duistere intro komt zanger Gwijde de Eerste het podium op, en dan is het één en al pikzwart: de gierende gitaren, de bonkende beats en de sinistere grafstem van Gwijde.
Na het afscheid van The Neon Judgement heeft TB Frank een tijd op zijn lauweren gerust. Doch het bloed kruipt waar het niet gaan kan, en daarom is hij een verbond aangegaan met de multi-instrumentalist Wouter Baustein. Samen brachten ze de plaat ‘Tock!’ uit onder de noemer TB Frank & Baustein. Het kon een beetje alle kanten opgaan, en het ging ook alle kanten op. De basis is steeds ritmisch, maar daarom willen de heren wel uiteenlopende dingen doen. Live voegen ze er nog wat oude nummers van The Neon Judgement en een cover van ‘I Fought The Law’ aan toe.
Deze ‘Waves From Belgium’-editie van Porta Nigra was zeer de moeite waard, al bleek weer dat de gemiddelde leeftijd wat aan de hoge kant en de opkomst wat aan de lage kant was. Dat gebeurt wel vaker in dit genre, en kan onze pret zeker niet bederven. Voor de volgende editie verwachten we evenwel weer een menu met cold meat en aanverwante groepen.
