Weinig sterren uit de sixties hebben zichzelf zo succesvol heruitgevonden als Marianne Faithfull.
Marianne Evelyn Gabriel Faithfull werd geboren in Londen op 29 december 1946. Ze werd ontdekt door Rolling Stones manager Andrew Loog Oldham, toen ze een feestje van The Stones bijwoonde. Deze wist haar te overhalen om een zangcarrière te beginnen en ze had een grote hit met haar debuutsingle, de Jagger/Richards compositie "As Tears Go By", in opdracht van de manager voor haar geschreven. De Rolling Stones zouden zelf pas een vol jaar later hun eigen versie van het nummer opnemen.
Halverwege de jaren 60 had Marianne Faithfull een reeks hits die haar hoge, fragiele stem afzetten tegen delicate orkestrale pop/rock arrangementen. Haar eponieme debuutalbum verscheen in 1965. Naast "As Tears Go By", werd ook de wondermooie folksong “Come And Stay With Me” een hit.
Van 1966 tot 1970 had ze een veelbesproken relatie met Mick Jagger (hoewel ze getrouwd was en een zoon had). Haar populariteit werd vergroot door een aantal filmrollen maar werd overschaduwd door zware persoonlijke problemen van anorexia, heroïneverslaving en een zelfmoordpoging na het verlies van het hoederecht over haar zoon. In de jaren 70 raakte ze aan lager wal. Ze stopte tijdelijk met de muziek om van haar drugsverslaving af te komen maar leefde twee jaar lang dakloos op straat of in kraakpanden, niet in staat om af te kicken.
Een van haar bekendere nummers, "Sister Morphine", schreef ze in 1969 samen met Mick Jagger en Keith Richards. Het nummer gaat over drugsverslaving maar naar eigen zeggen had ze op dat moment nog maar één keer heroïne geprobeerd. Het nummer zou echter een voorafspiegeling worden van wat komen ging. Marianne Faithfull bracht de originele versie van het nummer uit als de B-kant van haar single "Something Better". In sommige landen zoals Nederland werd het echter de A-kant van de single. De versie van The Rolling Stones kwam twee jaar later op hun album “Sticky Fingers” terecht (1971).
Toen het Marianne Faithfull dan eindelijk toch gelukt was haar verslaving te overwinnen, was haar stem sterk veranderd. Haar stem was nu schor, gebarsten en een pak lager van toon. Ernstige laryngitis en het aanhoudend drugsmisbruik hadden hun tol geëist. Twee decennia whiskey en sigaretten hadden ook hun deel gedaan.
Marianne Faithfull wordt nog altijd meer geassocieerd met de hippiegeneratie dan met de zwarte scene, maar haar comebackplaat uit 1979, "Broken English" (haar zevende studio-album) had een hoog synthpopgehalte en kon qua zwartgalligheid ook wel tellen. Met dit sterk door new wave beïnvloede album maakte ze een verbluffende comeback. Op dit album staat haar grote hit “The Ballad Of Lucy Jordan”, gezongen met haar nu zo kenmerkende krakende whiskey-en-sigaretten-stem, die sinds het midden van de jaren 60 een behoorlijke octaaf was gedaald. De song gaat over een diep teleurgestelde vrouw van 37 en wordt een postpunkklassieker. Het titelnummer van “Broken English” gaat over de Duitse extreemlinkse terroriste Ulrike Meinhof (Baader-Meinhof-Gruppe, Rote Armee Fraktion). Marianne Faithfull was nu begonnen veel van haar eigen materiaal zelf te schrijven en ze zong over seks en wanhoop met een schrijnend rauw realisme. Haar nieuwe ‘whisky soaked’ stemgeluid werd door menig criticus geprezen en werd gezien als iets dat hielp om de rauwe emoties vast te leggen die in haar muziek tot uiting kwamen. Met dat doorleefde, rauwe stemgeluid vertolkte ze ook perfect de in die (post)punk tijden algemene atmosfeer van desillusie in de maatschappij. Op het album staat ook een cover van John Lennons “Working Class Hero”. Voor wie één album van Marianne Faithfull in huis wil halen, is dit de grote aanrader, met op de tweede plaats haar debuutalbum uit 1965.
In 1994 bracht Marianne Faithfull haar eerste autobiografie op de markt. In 2018 kwam ze terug met het positief onthaalde album “Negative Capability”. Hiervoor werkte ze samen met onder meer Nick Cave en Bad Seed Warren Ellis. Haar laatste album “She Walks In Beauty” (2021) nam ze samen met Warren Ellis op. In de jaren 2000 werkte ze verder ook nog samen met PJ Harvey, Beck, en Jarvis Cocker van Pulp.
De afgelopen decennia sukkelde ze al erg met haar gezondheid. Zo had ze de leverziekte hepatitis C, kreeg ze borstkanker en artritis. In 2020 lag ze wekenlang in het ziekenhuis met covid-19. Marianne Faithfull overleed op 30 januari 2025 te Londen op 78-jarige leeftijd.
Wat zo bewonderenswaardig is aan haar leven: hoe zwaar haar problemen ook waren, Marianne Faithfull kwam altijd terug. Ze bracht 21 albums uit, schreef drie autobiografische werken en acteerde in een pak films.
Nog een paar interessante weetjes:
Marianne Faithfull is te horen als achtergrondgastzangeres op het Metallica nummer “The Memory Remains” (van het album “Reload", 1997) op aandringen van Metallica zanger James Hetfield, die vond dat haar versleten, doorrookte sigarettenstem paste bij het griezelige Sunset Boulevard-gevoel van het nummer.
Het nummer "Carrie-Anne" van The Hollies gaat eigenlijk over Marianne Faithfull, met wie ze in 1964 op tournee gingen, alleen was tekstschrijver Graham Nash te bedeesd om haar echte naam te gebruiken. In weerwil van wat vele mensen denken gaat het Leonard Cohen nummer “So Long, Marianne” niet over haar.
Bob Dylan noemde Marianne Faithfull een ‘grande dame’ en Tom Waits noemde haar ‘de tante die je een sigaret geeft op je elfde’.
Er zijn bepaalde vergelijkingen te trekken tussen het leven van Marianne Faithfull en dat van Nico. Ze ontmoetten elkaar nooit maar Marianne Faithfull schreef een mooie homage aan haar. “Song For Nico” staat op het album “Kissin Time” (2002) en “The Montreux Years” (2021).
Marianne Faithfull was de achter-achternicht van Leopold von Sacher-Masoch, de Oostenrijkse schrijver van de erotische roman “Venus im Pelz” (“Venus In Furs”, “Venus In Bont”) die ontstaan gaf aan de term masochisme en de gelijknamige Velvet Underground song.